เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

ใครคือผู้ชนะ

เก่งเรียนดีที่หนึ่งของห้องเรา
ใครใครเขาชื่นชมอยากเป็นเพื่อน
กล้าเรียนอ่อนมากมายครูได้เตือน
อย่าให้เพื่อนเย้ยหยันหมั่นท่องจำ
กล้าก็รู้ว่าเรียนด้อยกว่าใครเขา
สมองเราเวลาตอบคนชอบขำ
ดูหนังสืออย่างไรก็ไม่จำ
เก่งชอบย้ำเยาะเย้ยเราโง่เขลาจัง
เก่งจำแม่นสมองใสใครก็แพ้
ว่าตัวแน่สอบเมื่อไรได้ดังหวัง
เล่นเกมส์ได้ไม่ต้องท่องหนังสือยัง
ต้องได้นั่งที่หนึ่งอย่างแน่นอน
วันหนึ่งกล้าเดินกลับจากโรงเรียน
ก็แวะเวียนไปที่โรงนาก่อน
หญ้าให้วัวรำให้หมูดูอาทร
แล้วเดินย้อนออกมาหน้าประตู
พลันสายตาเหลือบเห็นแมงมุมบ้าน
ที่ไต่คลานเพราะตกถังขึ้นมาสู่
บนปากถังด้วยพลังที่พรั่งพรู
เพื่อให้อยู่รอดชีวิตของตัวมัน
มันปีนขึ้นแล้วก็ลื่นตกลงไป
มันปีนใหม่ก็ตกใหม่ด้วยใจมั่น
พยายามเช่นนี้อยู่ทั้งวัน
จะบากบั่นพันครั้งก็ยังสู้
จนครั้งหนึ่งมันได้ยืนอยู่ปากถัง
ด้วยพลังแรงใจได้มาสู่
รอดชีวิตพิชิตได้ด้วยใจชู
กล้าจึงรู้ก็เพราะความพยายามเอง
กล้ากลับไปตั้งใจเรียนหมั่นเขียนอ่าน
อีกท่องทานทบทวนล้วนคร่ำเคร่ง
พยายามท่องจำไม่ยำเกรง
เราต้องเก่งให้ได้ไปดูกัน
แล้วผลสอบก็ออกมาว่ากล้าได้
ที่หนึ่งในชั้นเรียนเพียรขยัน
ส่วนเก่งก็กลับพลาดประมาทพลัน
ต้องตกชั้นเพราะไม่ดูหนังสือมา
นี่เป็นเพราะคนที่เรียนไม่เก่ง
แต่กลับเร่งร่ำเรียนเพียรศึกษา
คนที่เก่งไม่สนใจในวิชา
ก็พลาดท่าอับอายขายหน้าเอย.

เช้าค่ำ จักร่ำ พร่ำวอน      ขอพร องค์พระ รักษา
ไป่ผยอง ลำพอง ศักดา   เมตตา อย่าให้ เหิมเกริม

ชื่อเสียง เงินทอง ของข้า   ได้มา ด้วยพระ ส่งเสริม
หวังให้ เรียนรู้ สร้างเติม   พูนเพิ่ม เพื่อผอง ผู้คน

ใช่เพื่อ อวดว่า ข้าเก่ง      ข่มเหง ผู้ด้อย ขัดสน
ใช่เพื่อ สุขกาย สบายตน   มวลชน ทุกข์แท้ แชเชือน

ขอข้า ช่วยเหลือ ผู้อื่น      แช่มชื่น กระทำ ดุจเสมือน
รับใช้ องค์พระ เสด็จเยือน   สู่เรือน ข้านี้ ดีใจ

ยามข้า ผันผก ตกต่ำ      เจ็บซ้ำ อย่าคิด เฉไฉ
อวดอ้าง ทวงคุณ ทรงชัย   วอนไท้ ช่วยข้า มั่นคง

โปรดข้า   สุภาพ ถ่อมตน   ปรนนิบัติ ดั่งพระ ประสงค์
ทุกกาล ทุกสถาน จำนง   มุ่งตรง เคหา พระบิดา