|
หัวข้อ: ชีวิตรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 24 เมษายน, 2559, 09:21:17 PM เมื่อเราแก่ลงไปสู่วัยเกษียณ เริ่มขีดเขียนรำพึงถึงความหลัง ความเปลี่ยนแปลงของชีวิตอนิจจัง ไม่จีรังทั้งสังขารและลาภยศ จากที่เคยมีคนคอยรายล้อม เขาก็พร้อมจากไปไม่ปรากฏ จากที่มีคนค้อมน้อมประนต ก็หายหดหมดไปไร้คนเยือน คงเหลือแต่โฉมตรูคู่ชีวิต เป็นคู่คิดเสวนาประสาเพื่อน เป็นผู้แก่ผู้เฒ่าอยู่เฝ้าเรือน วันปีเดือนผ่านไปไม่รอเรา สูงสุดสู่สามัญอันเรียบง่าย วัยสุดท้ายมาถึงจึงเงียบเหงา ตั้งสติรู้เท่าทันเพื่อบรรเทา จิตปล่อยวางว่างเปล่าเบาสบาย หัวข้อ: Re: ชีวิตรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 25 เมษายน, 2559, 07:16:31 AM สูงสุดสู่สามัญนั้นถ่องแท้ สรรพ์สิ่งแค่รอลับดับสลาย ดั่งลิขิตขีดเส้นมิเว้นวาย จำต้องตายหน่ายสิ้นทั้งอินทรีย์ หากชีวีมีลมอุดมอยู่ จึ่งหมายรู้สู้ทนกมลศรี ใช้เวลาคุ้มค่าแม้นาที ทำความดีด้วยใจสดใสเอย Soul Searcher Inspired to write 25/4/2016 |