เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 21 พฤษภาคม, 2559, 12:30:32 PM



หัวข้อ: แค่นี้ก็ได้บุญแล่วล่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 21 พฤษภาคม, 2559, 12:30:32 PM

เขายากจนข้นแค้นแสนสาหัส
ไร้เบี้ยหวัดย่ำแย่แบมือขอ
เราอยู่ดีมีกินสินเพียงพอ
เจียดยกยอจากใจให้เป็นทาน

ด้วยชราหลังก่งลงงองุ้ม
ย่างแซะซุ่มเงยเงิบสอดเกิบสาน
ขยับยั้งรั้งรอก่ออาการ
รีบทะยานเข้าหาพาประคอง

หากผ้าดีที่จับคับหลวมเบื่อ
กางเกงเสื้อโสร่งกระโปรงถอง
หรือมีใหม่ใส่พริ้งทิ้งเก่ากอง
รวบรวมของแจกใครไร้ดูแล

งานห้องหอช่อฟ้าผ้ากฐิน
ได้ยลยินระนาดปี่พาทย์แห่
ถือต้นตุงถุงธงพานพับแพร
เป็นเถ้าแก่พยานงานวิวาห์

กินข้าวปลาอาหารติดจานเศษ
โปรยไก่เป็ดนกหนูแมวหมูหมา
หมั่นตักบาตรหยาดน้ำพร่ำพุทธา
ก้มไหว้สาสุปฏิปันโน

ใช่สิ้นเปลืองเรื่องยากลำบากยุ่ง
เพียงจิตพุ่งดำริอิติปิ โส
มิหาบหอบมอบทองของก้อนโต
ก็สุโขเช่นฝันนิรันดร

รพีกาญจน์


หัวข้อ: Re: แค่นี้ก็ได้บุญแล่วล่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 21 พฤษภาคม, 2559, 07:04:46 PM

 (http://upic.me/i/u6/517049zmdkjrcqj5.gif)

บนวิถีชีวิตช่างผิดเพี้ยน
อยากคิดเปลี่ยนโชคร้ายที่กรายกร่อน
ให้ผกผันหันหายมลายจร
ฐานันดรเงินตรามาแทนพลัน

ต้องหาค่ำกินเช้าน่าเศร้านัก
อยากมีรักจริงใจได้แค่ฝัน
เขาว่าเลวเหลวแหลกคนแดกดัน
ด้วยเพราะฉันจนจริงนิ่งจำใจ

เป็นนักร้องห้องอาหารงานก็น้อย
เสียงมิค่อยดีนักชักมิไหว
ทั้งแหบพร่าตาฟางบ้างจามไอ
ทิปเลยไม่ลอยมาพาฝืดเคือง

เห็นเสี่ยใหญ่ควงหญิงสุดฟริ้งฟรุ้ง
เสื้อผ้านุ่งเพชรทองฟ่องฟูเฟื่อง
อาหารเหลือเบื่อกองทิ้งนองเนือง
ช่างสิ้นเปลืองของข้าวดูเขาทำ

เปล่งเสียงร้องท้องกิ่วหิวสั่นงก
ยืนเหงื่อตกท้องแฟบแทบล้มคว่ำ
ที่พึ่งพามาม่าซดรสต้มยำ
คนชั้นต่ำอย่างฉันฝันลอยลม

สะกิดด้วยช่วยแลแก้ขัดเขิน
เพียงเศษเงินของท่านปันสุขสม
เมตตานี้ลี้ภัย"บ้านใหญ่"ตามดม
ค่าขนมสักพันห้า นึกว่าเอาบุญ

ละอองดิน

 (http://upic.me/i/u6/517049zmdkjrcqj5.gif)