เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(http://th.jobsdb.com/th-th/wp-content/uploads/sites/3/2015/03/%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87.jpg)

555555555

มือปาดเหงื่อเสื้อหลวมสวมเตี่ยวสั้น
จับมีดบั่นกิ่งกำลำไยแห้ง
รุ่งริ่งขาดแค่ศอกเพิ่มออกแรง
สับผ่าแล่งแบะหงายกองก่ายลาน

รอบข้อมือกลมกลมใช้ต้มหุง
สอดเตาปรุงแลบลุกซุกแทนถ่าน
เศษผ่าซีกปลีกย่อยค่อยจัดการ
หักกิ่งก้านกอบเก็บเหน็บจุดไฟ

เมฆใหญ่น้อยลอยล่องแดดส่องสาด
หยิบไม้กวาดกวาดกากปัดหยากไย่
ทางเดินพื้นขึ้นลงตรงบันได
ฝุ่นผงใบใยเลาะเกาะประตู

เก็บผ้าเปลี่ยนเปื้อนไคลปลิ้นใส่ถัง
เสียงกรึงกรังฟังชัดแปรงขัดถู
ซักขยี้สี่ห้าครั้งดังดมดู
หมดสบู่บิดหมาดคลี่พาดราว

จวนจะค่ำสำรวจตรวจตามตุ่ม
น้ำขอดลุ่มตักกรองสองมือสาว
กำหนดจิตจดจ่อต่องานพราว
หายใจยาวสงบจบจ่อมจม

มิสวยสะตระการก่อฐานที่
พ้องพิธีเฉิดฉินประทิ่นฉม
อยู่กับเหย้าเอางานสานอารมณ์
เฉกประณมสองหัตถ์จำรัสธรรม

 :aab17:

รพีกาญจน์

ได้ข้อคิดจากกระทู้"คนแก่กับไม้กวาด"ครับ