|
หัวข้อ: วันนี้...มีหนึ่งกลอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 มิถุนายน, 2559, 09:54:09 AM เคี้ยวข้าวคำน้ำกลืนลื่นคอคล่อง ลงสู่ท้องฝืนยิ้มพออิ่มไหม ครบสามมื้อถือจานทานเท่าไร หิวทนไหวใช้แรงแข่งทำทาง สวมเสื้อเขียวเตี่ยวตูดขาดปูดปะ คราบเหงื่อไคลชำระสะอ้านอ้าง หนาวห่มหนาคราร้อนผ้าผ่อนบาง แกะร่มกางชูคันวันฝนลง มีไม้แก่นแทนหมอนรองนอนหนุน ผิงไออุ่นดุ้นฟืนหยิบยื่นส่ง ลมพัดพาฝาฟากแบตากองค์ น้ำค้างคงไหลลอดรูหลังคา นวดขมับจับไข้อกไหวสั่น ปวดกรามฟันกุมท้องโอยก้องป่า ต้มใบรากถากแท่งแบ่งถูทา เข้าโรงหมอก็พาราดมยาแดง ออกดุ่มเดินเพลินฝันไต่คันเหมือง จูงควายเขื่องเปิดคอกออกจากแหล่ง ตมติดตุ่มเต็มตีนต้องต้นแตง พลิกตะแคงบ่งหนามตำง่ามมือ นั่งกอดเข่าเฝ้าเถียงยินเสียงฟ้า จับปากกาคิดผดจดหนังสือ ร่องไร้แว่นแผ่นโย้เส้นยึกยือ แต่มันคือ วันนี้...มีหนึ่งกลอน :13: รพีกาญจน์ |