หัวข้อ: ต้องมีสักวัน เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 25 มิถุนายน, 2559, 02:44:35 PM (http://upic.me/i/nw/13516425_255438168159972_4967897975296429446_n.jpg) (http://upic.me/show/58763393)
อายุ 43 (http://upic.me/i/03/12032178_1032419526851017_6501892787075391209_n.jpg) (http://upic.me/show/57486368) อายุ55 ... แค่เห็นรูป..ก็รู้ได้ ยามใดลำบาก..ยามไหนสบาย .. สิบสามปีผ่านไป..ไวยิ่งนัก ชีวิตเริ่มรู้จัก..รักและห่วง ตื่นตีสี่ตีห้า..อ่อนล้าทรวง น้ำตาร่วงเปียกหมอนนอนครุ่นคิด .. ขายนั่นนี่มิได้หยุดได้หย่อน จะหนาว-ร้อนตากตรำ..ระกำจิต ลูกเจ็ดคนเคียงข้างต่างชีวิต มองอาทิตย์..ลับฟ้าน้ำตาริน .. หน้าหมองคล้ำดำเกรียม..ใจเปี่ยมล้น ความอดทนฝั่งจิตเป็นนิจสิน คำว่า..แม่..คำเดียวเกี่ยวชีวิน ตราบไม่สิ้นลมปราณต้องผ่านพ้น .. สิบสามปีผ่านไปไวจริงแท้ คำว่าแม่..แก้ไขได้ทุกหน แม้ลำบากยากแค้น..ทนแสนทน คุณค่าคำว่า..คน...อยู่ข้างใน .. .กวีชาวบ้าน |