|
หัวข้อ: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 26 มิถุนายน, 2559, 05:14:10 PM (http://upic.me/i/u1/forumid0000112-pic1.jpg) (http://upic.me/show/58772353)
26 มิถุนายน..วันสุนทรภู่ .. อย่าเป่าปี่พี่จ๋าใจจะขาด คิดพิฆาตเข่นฆ่าให้อาสัญ สิ้นรักน้องหมองหม่นท้นรำพัน มีคนใหม่หรือไรกัน..ลั่นวาจา .. เจ้าเป็นยักษ์พี่มนุษย์..สุดทำจิต เนรมิตรูปร่างอำพรางหน้า ครั้งหนึ่งนั้น..เคยรักปักอุรา บัดนี้หนา..รู้ความเจ้าทรามวัย .. อันยักษี-มนุษย์ดุจปรปักษ์ น้องเป็นยักษ์..พี่มนุษย์สุดวิสัย เคยกินอยู่เยี่ยงเมีย-ผัวทั่วไป บัดนี้ไซร้..ทราบความ..หยุดตามมา .. น้องรักพี่..รักมาก...ยากหันกลับ น้องมารับ..ขึ้นนั่ง..ขี่หลังบ่า กลับถ้ำเราเถอะพี่..กรุณา พระอภัยเจ้าขา..ขึ้นบ่าน้อง....(ไม่ ) .. สุนทรภู่บรมครู..ผู้ปราดเปรื่อง นามกระเดื่องเลื่องลือระบือก้อง เรื่องพระอภัยมณี..มิมีรอง บทร้อยกรองเกริกไกร..ไร้เทียมทาน .. กวีชาวบ้าน หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 27 มิถุนายน, 2559, 08:11:31 AM แค่อยู่ใกล้ไยเอื้อมเชื่อมไม่ถึง
เคยตราตรึงต่อติดต้องผิดผ่าน ภิรมย์รื่นชื่นเชื้อเมื่อวันวาน ฟังคำขานเพียงน้อยทิ้งกลอยใจ โอ้เหตุเกิดเตลิดมาในครานี้ คงด้วยมีใครยุ..กรุเรื่องใส่ คำคนเชื่อเบื่อเหงาทิ้งเราไป น้องสิ้นไร้เสาหลักโค่นหักลง จำได้ไหมในถ้ำคำปากพี่ ป่วนฤดีหวั่นไหวชวนไหลหลง หรือแค่พล่อยพลอยผุดพิสุทธิ์องค์ จึงว่าส่งตระบัดมิสัตย์จริง เฝ้าพะนอหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ อาหารจัดชั้นเลิศประเสริฐยิ่ง ยามนอนเคล้าเพลาน้องเคยจองอิง พระคือมิ่งปลอบขวัญในวันวาน มาวันนี้หนีนำทำเคืองขุ่น หลงอกอุ่นเงือกบ้าจึงกล้าหาญ ไฟโลกันต์ยันตระใช่ระราน ฆ่าไพร่พาลพินาศด้วยบาดใจ ตัวใครตัวมันละครับพี่น้อง ผีเสื้อโกรธแล้ว จั่นเจา (http://upic.me/i/xo/apaimaneeogre2013z.jpg) (http://upic.me/show/45307783) หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 27 มิถุนายน, 2559, 10:41:47 AM (ฉบับล่าสุด สุนทอนทู่) :18:
:13: แล้วตีอกชกตัวรัวตุ๊บตั๊บ ชีพแทบดับกู่ก้องร้องห่มไห้ โถ..ผัวจ๊ะผัวจ๋ามาเป็นไป เหตุไฉน ลืมอกเคยกกนอน ดุจน้ำกรดรดกายใจจะขาด สายสวาท แหว่งวิ่นบินปลิวว่อน เอ๋ยโอดโอยโหยหวงทรวงรานรอน แทบม้วยมรณ์ดับดิ้นสิ้นลมปราณ หากเชษฐาลาลับมิกลับหลัง จะขอฝังกายเน่าอวสาน อกยักษีดินสอทรมาน ปิดตำนานรักคุด เป็นภูตทะเล ผีเสื้อดินสอ :19: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 27 มิถุนายน, 2559, 12:13:17 PM อภิรมย์สมสู่เป็นคู่ชื่น
แม้ชายอื่นหมื่นใดมิไขว้เขว หากต้องจากพรากนวลเพราะรวนเร มิห่างเหตามป้องแม้ต้องตาย แม้พิภพกลบหน้ามากี่ชาติ ก็ยังคิดพิศวาสมิขาดสาย แม้ม้วยดินสิ้นฟ้าทิวาวาย ยังมิคลายรักเราเฝ้าคะนึง ด้วยเวรกรรมนำพลาดชาติยักษี แต่ความรักภักดีนี้ที่หนึ่ง ตั้งแต่สองเนตรจ้องต้องตราตรึง หวังลึกซึ้งสุดภพถึงจบลม ขอพี่แก้วฟังน้องนางทางนี้ก่อน หมื่นคำอ้อนชายใดก็ไม่สม หากพี่จำพรากไปใจระทม น้องขอตรมด้วยเพลงปี่พี่นี้เอย สิริวตี ยักษ์วตี...ขอมอบลมใจสุดท้ายไว้ให้รักแท้ที่นี่ด้วย... หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 27 มิถุนายน, 2559, 01:27:04 PM ฟังเนื้อถ้อยร้อยอ้างของนางยักษ์
พึงตระหนักวลีที่เปิดเผย อันในจิตคิดแล้วแก้วทรามเชย กรรมจำเลยให้พรากต้องจากกัน พี่อยู่สุขทุกข์ไร้เพราะได้แม่ เมตตาแลช่วยเหลือเกื้ออาสัญ จัดภัตตาอาหารเนิ่นนานวัน หฤหรรษ์ใดเล่าจะเท่าเทียม ด้วยมิใช่ใจดำลืมคำง่าย รักสบายทิ้งไปหาใหม่เอี่ยม พี่คิดตรองตรึกแล้วแก้วตาเลียม อยากไปเยี่ยมเมืองเกิดถิ่นเชิดชู หากพี่ถามตามตรงคงไม่ได้ ด้วยเหตุไร้ที่ไปให้อดสู ต้องจำหนีศรีมามิกล้าดู มิกลัวรู้เกรงเธอเศร้าโปรดเข้าใจ หากศรีเชื่อเนื้อความตามที่บอก จงหลีกออกกลับหลังมุ่งวังใหญ่ รอเขตเขาเฝ้าถ้ำอย่าช้ำไป อีกคราใหม่จรลีพี่กลับมา หากไม่เชื่อเนื้อนวลรัญจวนจิต เสียจริตพลาดพลั้งดุจดังว่า มนต์ขลุ่ยปี่พี่หวั่นนะขวัญตา หลบเถิดหนากลับเสีย…เมียอภัย ว้า…พระอภัยก็ไม่อยากเป่าปี่ทำร้าย ผีเสื้อล่ะ จะกลับไหม ช่วยแต่งต่อหน่อย จั่นเจา :12: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 27 มิถุนายน, 2559, 04:06:51 PM อยากหนุนตักฟังเพลงปี่พี่สักหน่อย
เจ็ดวันคอยถือศีลหนักอย่าผลักไส แต่เปิดถ้ำว่างเปล่าก็เศร้าใจ น้ำตาไหลท่วมทะเลคลื่นเห่ครวญ พี่ก็รู้น้องตามใจไปทุกอย่าง ฟังน้องบ้างเถิดที่รักช่วยปักสรวล น้องจะรอคอยครบเพราะทบทวน แค่อยากชวนเชิญรับกลับด้วยกัน (อย่ากลับวังเลยนะๆ..) จะมิดื้อมิดึงและขึ้งคอด จะคอยกอดนวดเฟ้นเน้นขยัน พี่อยากได้สิ่งใดบอกได้พลัน นวลน้องนั้นจักคว้าแม้ดาวเดือน ด้วยมิอยากเฝ้าถ้ำจนหงำหง่อม น้องตะล่อมอีกนิดเพราะคิดเคลื่อน กลับกับน้องเถิดนะคะอย่าแชเชือน อยู่เป็นเพื่อนด้วยกันจนวันตาย สิริวตี ..กลับก็ได้..แต่ถ้ากลับด้วยกันได้จะดีมาก ห่างกันแค่ก้าวเดียวก็คิดถึงแล้ว...แต่ถ้าไม่กลับจะไปบวชชีละ ปล. ขอไปกินยาแก้อาเจียนก่อน เลี่ยนมาก :27: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 27 มิถุนายน, 2559, 09:35:00 PM พระอภัยได้ฟังยั้งรออยู่
ยกปี่คู่หทัยยิ่งใจหาย จะเป่ามนต์จริตคิดกลับกลาย สุดเสียดายความเศร้าเข้ามาเยือน ด้วยความรักภักดีรู้มีอยู่ ยามครองคู่คณาหาใดเหมือน แต่ผิดเหล่าพันธ์องค์จิตทรงเตือน ดังคล้ายเขื่อนเก็บกักหนักอุรา มองแลดูคู่ร้างยืนขวางกั้น พระทรงธรรม์ลังเลเร่ซ้ายขวา ยกปี่ขึ้นและลงทรงเมตตา มือละล้าละลังสั่งคร่ำครวญ ว่า...น้องเอ๊ยกลับเถิดประเสริฐยิ่ง มิไหวติงพรูพรั่งยังกำสรวญ ต่ออีกคราน้ำไหวให้เรรวน ผีเสื้อป่วนนทีตีน้ำแรง แล้วดำเนินเดินร่างของนางนั้น หมายห้ำหั่นเหี้ยมโหดโฉดผลาดแผลง กระบองฟาดกราดเกรี้ยวเข้าเสี้ยวแดง มิใช่แกล้งจำต้องป้องกันภัย ทรงหยิบปี่เป่าส่งลงตรงหน้า บรรเลงคราวิปโยคสุดโศกไห้ เสียงเพลงครวญรัญจวนป่วยหทัย สมุทรใจแจ้งลับต้องอัปปาง ฤดีสลายตายลงอยู่ตรงนั้น ผีเสื้อวรรณวงศ์เนาเป็นเงาสาง ล้มแดดิ้นสิ้นซมจมดินกลาง ทะเลครางโศกเศร้า..เกินเข้าใจ จั่นเจา :19: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 28 มิถุนายน, 2559, 11:40:17 AM ฤดีสลายตายเเล้วพ่อแก้วขวัญ
มุ่งสวรรค์สู่ภพคำรบใหม่ น้องขอท่านเพลิดเพลินเจริญใน โลกมนุษย์สดใสทุกนาที ลืมนางยักษ์นางหญิงเคยสิงสู่ ลืมว่าเคยเคียงคู่มิรู้หนี ลืมเถิดนะแก้วตาอย่าปรานี ลืมวตีนี้ด้วยคงสวยเอย สิริวตี :29: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 28 มิถุนายน, 2559, 10:40:02 PM https://youtu.be/uDYgvn1qYnA
จำเนื้อนวลยวลใจให้คิดถึง จำครั้งหนึ่งเคยสมภิรมย์หมาย จำกลิ่นรสสัมผัสกอดรัดกาย จำมิคลายครองคู่มิรู้ลืม จำบทเห่เร่กล่อมก่อนยอมหลับ จำสดับยินเสียงสำเนียงปลื้ม จำเหล้ายาอาหารที่ทานยืม จำเคยดื่มรันทดรักหมดใจ ลืมภาพเธอเพ้อหวลมิควรร้อง ลืมกลิ่นน้องนางติดกลั้นจิตใหม่ ลืมรักหวานซ่านฤดีผลักหนีไกล ลืมให้ได้ความทุกข์ที่รุกราน ต่อแต่นี้ลืมเขาเราก็สุข ต่อแต่ทุกข์ละไว้หักใจหาญ ต่อแต่คิดเปลี่ยนผ่อนก่อนรำคาญ ต่อแต่กาล...ลาแล้ว...นะแก้วใจ จั่นเจา หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 28 มิถุนายน, 2559, 11:18:20 PM สัมผัสพี่ยังถูกผูกห้วงจิต
มิน้อยนิดจากวันแรกช่างแปลกไหม แต่น้องนางมิเช่นชายจึงหายไป ความกล้าใดแค่เกรียนทำเขียนดี อย่าหม่นเศร้าเข้าใจน้องด้วยเอ๋ย ทุกคำเอ่ยคำอ้างมิห่างหนี ยังเก็บทุกทรงจำล้ำปรานี มิเคยมีผู้ใดให้เทียบเทียม แค่หวังจิตอยากสงบพบธรรมะ อยากสละกิเลสสาเหตุเปี่ยม ด้วยทุกข์ที่พี่เคยเมินเดินจากเรียม จึงต้องเจียมหัวใจไว้แค่ตัว สิริวตี หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 30 มิถุนายน, 2559, 08:56:25 AM ทุกข์ทนทำกำเนิดที่เกิดติด
ยลยินจิตสลักจึงผลักไส ทุกข์ท่วมนี้พี่ช้ำพอทำใจ ยอกย้อนให้เย็นเหยือกหากเลือกลอง อันใจจดปดใครมิได้เปล่า นิ่งนอนหนาวรารักมักหม่นหมอง เหตุรำเค็ญเป็นไปเกินใฝ่ปอง ผลจำต้องเจื้อนแจ้ว..ตามแนวกรรม จั่นเจา :19: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 มิถุนายน, 2559, 12:09:18 PM หากว่ามีบุญญามาก่อนเก่า
ขอให้เราเคียงคู่ผู้คมขำ หากว่าไม่เคยสร้างทางบุญนำ ขอให้ช้ำห่างเหินการเดินทาง ตั้งแต่แรกพบกันหวั่นรู้สึก ห้วงสำนึกรักแท้มิแลห่าง แต่ขอหลบกายหลีกปลีกดวงมาน กลัวพบพานความรักมาปักใจ มิหมายลองจ้วงจิตความคิดพี่ แต่หลบพ้นสักทีหลบมิได้ ถ้าหากแม้บุญสร้างแต่ปางใด คงจะได้เจอกันนอกฝันงาม สิริวตี :27: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 30 มิถุนายน, 2559, 12:47:08 PM 555 ด้วยมิกล้ามาเจอกับเธอหรอก
จึงฝากลอกบอกใบ้ใส่คำถาม อันหมู่ไม้ในป่าวนางาม ได้ฝนตามต่างขึ้นต้นฟื้นโต แต่กลับกันวรรณศิลป์วงศ์ปิ่นศักดิ์ มอบความรักโรยราน่าโมโห คิดถึงมากฝากฝังยังเซย์โน แถมเธอโชว์ชื่นชู้คนคู่ใจ เอาเถิดหนายาหยีวลีแก้ว มิภักดิ์แล้วจำร้างหานางใหม่ รัก.....กำเนิดเลิศล้ำเหนือคำใด ชอบ...แค่ใกล้เกินคิดถือสิทธิ์จอง จั่นเจา :12: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 มิถุนายน, 2559, 02:10:03 PM หากนางใดไหนเล่าพี่เฝ้าจิต
น้องคงไม่มีสิทธิ์คิดผยอง มิกล้าเปรยปากแน่ได้แค่มอง มิลำพองพูดพล่อยให้น้อยทรวง น้องคงมิมีสิทธิ์แม้จิตหวั่น ความผูกพันพูนเพิ่มก็เติมหน่วง ชะรอยสิทธิโชคโฉลกดวง มิได้ควงกันแล้วพี่แก้วเมิน โอ้หัวอกระทกหักตระหนักเศร้า หมกไหม้เราหมดแล้วแก้วพี่เหิน คงเพราะน้องน่าเบื่อชักเหลือเกิน พี่จึงเดินลาลับมิกลับมา สิริวตี :35: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 30 มิถุนายน, 2559, 03:05:21 PM นางอื่นใดไหนกันฉะนั้นนี่
คิดตรองทีท้วงเกริ่นใช่เดินหา ใคร่ครวญคร่ำคำตอบปลอบชีวา เท็จจริงอย่าบิดพลิ้วปลิดปลิวลอย สิ่งใดนำทำไว้วิ่งไล่จับ ดังเงาขับข้างเข้าตัวเจ้าของ รู้ประจักษ์จริงเที่ยงเลิกเกี่ยงตอน กลิ้งกลับย้อนยอกย่ออย่าพอใจ หากพี่เล่าเจ้าฟังคิดชังพี่ สิรวตีต้องเรียนอ่านเขียนใหม่ มิเอ่ยอ้างวางถือตามชื่อใคร ฝากบอกใบ้อักษรคู่กลอนคุณ จั่นเจา :12: หัวข้อ: Re: พระอภัยมณี เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 มิถุนายน, 2559, 03:41:21 PM สิริวตีเป็นเด็กยังเล็กนัก
และก็ชักโง่เง่าทั้งเต่าตุ่น คำถามวางเอาไว้ใคร่การุญ นวลดรุณงี่เง่ามิเข้าใจ ก็จริงอย่างพี่ว่าที่มาบอก น้องควรออกเร่งเรียนอ่านเขียนใหม่ สิ่งที่นำทำมาแต่ช้าไย คืออะไรยังงงแสนสงกา แลอักษรคู่กลอนสุนทรจิต แลประสิทธิ์เอาไว้ให้รักษา คู่กลอนน้องวตีแต่มีมา เกือบทั่วทั้งพาราพระนคร ด้วยปัญญานั้นด้อยมิค่อยคิด อย่าชังชิดปดปกถกอักษร จะเป็นพระการุญเอื้อสุนทร งามบวรแก่จิตพิชิตจินต์ สิริวตี :29: |