เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 02 กรกฎาคม, 2559, 07:34:32 PM



หัวข้อ: คนใจดำ
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 02 กรกฎาคม, 2559, 07:34:32 PM
(https://z-1-scontent-sin.xx.fbcdn.net/v/t1.0-0/p235x350/13508846_1104552752948550_3151503482644390438_n.jpg?_nc_eui=15S7wmuBC_frp8eM-VEKiVRZDkY&oh=c876769e7b0d5ef8861759619690bf18&oe=57F867E0)

...คนใจดำ...

อดทนรอต่อไปมิไหวแล้ว
เผือกมันแกวขุดกินดิ้นรนอยู่
จับปลาหอยข้างเถียงหาเลี้ยงดู
มันรันทดอดสู..เกินผู้ใด

ลูกสองคนหาเลี้ยงแต่เพียงฉัน
ผักหญ้านั้นเก็บกินพี่ยินไหม
พี่จะปล่อยอดตายหรืออย่างไร
ฉันเจ็บใจเหลือเกินพี่เมินมอง

อุตส่าห์ออมเงินมาเป็นค่ารถ
ลูกก็อดขนมประสมล่อง
จุดปลายทางเข้ามาหาเงินกอง
เลี้ยงปากท้องลูกเรียนอ่านเขียนเป็น

หากแต่เมื่อเข้ากรุงงานรุ่งโรจน์
กลายเป็นโสดลูกนี้ไม่มีเห็น
หามาได้ทำไมถึงใจเย็น
คนลำเค็ญเดือดร้อนมิหย่อนมา

ข่าวก็แว่วแถวบ้านเขาผ่านพบ
พี่ลี้หลบบ้านนั้นสุขหรรษา
คลับคล้ายหล่อนคนนั้นภรรยา
สุขอุราครองคู่ร่วมอยู่กิน

หากแม้นใช่ดั่งนั้นฉันมิว่า
รีบกลับมาจัดแจงแบ่งหนี้สิน
ตัดขาดกันไปเลยเคยยลยิน
อย่าถวิลถิ่นนี้ชั่วชีวิต

พิณจันทร์
๒ กรกฎาคม ๒๕๕๙