เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 02 กรกฎาคม, 2559, 07:37:41 PM



หัวข้อ: เถ้าใจ
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 02 กรกฎาคม, 2559, 07:37:41 PM
(https://z-1-scontent-sin.xx.fbcdn.net/v/t1.0-0/p235x350/13524381_1104603959610096_729270232295322212_n.jpg?_nc_eui=IgMQyuIcFloeDbVh3nqtMq4hlEw&oh=b28134003df5986cc815f72f3a982763&oe=57F7D87E)

...เถ้าใจ...

มองเถ้าถ่านป่านทรวงเผาล่วงหล่น
คิดถึงคนร่วมฝันเคยหวั่นไหว
สัญญารักก่อทางร่วมสร้างใจ
แล้วทำไมให้ลืมมิปลื้มแล

ความอ้างว้างเกาะกุมมารุมเร้า
ความหงอยเหงาเข้าสาดล้างบาดแผล
เจ็บปางตายทะลวงสุดดวงแด
ความพ่ายแพ้ครองใจเธอให้คืน

ความหนาวเหน็บมิเคยจะเผยร่าง
ก็มิต่างคนพ่าย..ใจกายฝืน
ประครองตนเซซัด เพื่อหยัดยืน
แม้นใครอื่นมองเห็นเป็นสุขดี

จะยินยอมแค่ไหนก็ไม่รู้
ก็เห็นอยู่ตำตามิกล้าหนี
จากวันเดือนเลื่อนหายกลายเป็นปี
หวังแค่มีเรี่ยวแรงเข้มแข็งเดิน

คงแล้วแต่ชะตาฟ้าลิขิต
ม่านฟ้าปิดลบใจมิให้เขิน
ทั้งที่เห็นบาดตาคงกล้าเมิน
แม้บังเอิญผ่านตาคงกล้ามอง

สุขเถอะนะคนดี..เคยที่รัก
วันนี้คงประจักษ์ในทั้งผอง
เมื่อเธอเปลี่ยนแปรใจมิใฝ่ปอง
น้ำตานองขาดกันลบสัญญา

พิณจันทร์
๒ กรกฎาคม ๒๕๕๙