|
หัวข้อ: ประทับใจในวาทะ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13 กรกฎาคม, 2559, 05:55:06 AM ทรุดโทรมเก่าเสาฝังหลังคาจาก หุ้มฝาฟากกั้นห้องมองลอดเห็น รอยซึมรั่วทั่วบนฝนกระเซ็น ยอบหนาวเย็นดึกสงัดลมพัดพา ซัดกรรโชกโยกไสไหวย่องแย่ง โถมรุนแรงหลักลู่ประตูอ้า เตี่ยวชุ่มเหงื่อเสื้อปลิวลิ่วหลายวา ตุ่มปลาร้ากลิ้งหกตกลงคู ระวังลื่นพื้นห่างระหว่างช่อง เท้าหล่มร่องจ้ำมูลใต้ถุนหมู ถ้วยพริกแดงแห้งคาหัวปลาทู หม้อบุบบู้ก้นดำคว่ำติดเตา น้ำขุ่นขลักตักคลองกรองถังสี ข้างข้างมีง่ายฉวยกระบวยเปล่า ผ้าขี้ริ้วแขวนขอมอหม่นเทา ฝอยขัดเกลาลบคราบใช้กาบพร้าว อิฐสามก้อนก่อเตาตั้งเส้ายื่น ซุกดุ้นฟืนจุดไฟไหนึ่งผ่าว ราถ่านดีจี่พริกหยิบฉีกยาว บีบมะนาวจิ้มจ้ำน้ำปลาดอง ก็อยู่กินดิ้นรนพ้นวันมื้อ หลับทึดทือตื่นตัวหัวใจป่อง เริ่มต่อสู้รู้งามตามครรลอง กว่าแก่ม่องสูงวัยคงได้ดี รพีกาญจน์ ประทับใจวาทะของนายกเทศมนตรีตำบลบ้านกรูด ปี 2545 "รอบ้านหลังสุดท้ายในชุมชนเป็นตึกเก่อน แล้วกระผมจะคิดสร้างสำนักงานหรู" ขณะนั้น ใช้ห้องแถวไม้ชั้นเดียวเป็นที่ทำงาน ใช้รถซาเล้งเป็นรถประชาสัมพันธ์ |