เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: สิริวตี ที่ 14 กรกฎาคม, 2559, 04:26:19 PM



หัวข้อ: กลางดึก
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 14 กรกฎาคม, 2559, 04:26:19 PM
ผวาตื่นขึ้นหว่างช่วงกลางดึก
ให้ลามลึกนึกถึงเพียงหนึ่งพี่
เริ่มเจ็บปวดรวดร้าวไปในฤดี
เกรงรักนี้แปลกเปลี่ยนเจียนขาดใจ

จะข่มตาหมายหลับมิกลับข่ม
เจ็บระบมครวญคร่ำน้ำตาไหล
ชะรอยจิตคิดถึงผู้ซึ่งไกล
หรือข้างในบอกลางบนทางจริง

โอ้ว่าแก้วขวัญพี่ฤดีน้อง
เมตตาจ้องมองบ้างอย่าห่างหญิง
พลีรักนี้ให้ไปอย่าหน่ายทิ้ง
ช่วยประวิงรักเราอย่าเก่าเลย

ด้วยอำนาจบุญกรรมเคยทำไว้
โปรดจงได้เวียนพบอย่าหลบเฉย
ขอคุณงามความดีที่คุณเคย
หยิบยื่นเอยอธิษฐานวานให้พลัน

ให้ความภักดิ์ที่ผูกปลูกสมัคร
อย่าเหินหักร้างไปใจแก้วขวัญ
ขอให้อยู่เป็นจิตนิจนิรันดร์
มิมีสิ่งใดบั่นจงมั่นคง

หมดสิ้นคำขอพรเว้าวอนไหว้
จะรอไปได้ชมสมประสงค์
ขอความรักอยู่ยืนยื่นดำรง
อย่าปลดปลงเปลี่ยนแปลงแล้งไปเอย

สิริวตี