|
หัวข้อ: เริ่องเล่าคืนเก่าก่อน เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 16 สิงหาคม, 2559, 06:03:49 PM (http://upic.me/i/4w/1370802540-skystarry-o.png) (http://upic.me/show/57618787)
เรื่องเล่า คืนเก่าก่อน ... ค่ำคืนนี้มีดาว..พร่างพราวฟ้า แสงส่องสาดพาดฝา...น้ำตาหล่น ยกผ้าม่านเกยราว..อกร้าวรน คนทั้งคน..ลืมได้..ไม่ลากัน .. คิดถึงคน เคยกอด เคยพรอดพร่ำ เคยสุขล้ำ จำแม่น แสนคงมั่น คิดถึงคนเคยรักปักชีวัน คนดื้อรั้น...คนนี้มีน้ำตา .... กระพริบทีร่วงที..ทวีขึ้น สมองมึนมือเย็น..อยากเห็นหน้า เม็ดแล้วเล่าเฝ้าหล่นท้นอุรา รู้ไหมว่า..ฉันว้าเหว่เหลือกำลัง .. ดาวระยิบระยับจับฝาบ้าน น่าสงสาร..สาวหนึ่งซึ่งหมดหวัง สิ่งถามไถ่ไร้ตอบ..บอบช้ำจัง เสียงลาสั่ง..สักคำช้ำฤทัย .... ค่ำคืนนี้มีดาวพร่างพราวฟ้า เสียงนกกาแซ่ซ้อง..ของเช้าใหม่ ดาวประดับประดาเริ่มคลาไคล จบสิ้นแล้วใช่ไหม..หัวใจคุณ .. กวีชาวบ้าน หัวข้อ: Re: เริ่องเล่าคืนเก่าก่อน เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 17 สิงหาคม, 2559, 12:08:52 AM ค่ำคืนนี้ มีดาว พร่างพราวฟ้า ในอุรา คิดปลอบ ตอบเกื้อหนุน เอื้อไออก พกพา ด้วยการุญ แม่เนื้ออุ่น แก้วขวัญ กัลยกร ค่ำคืนนี้ มีดาว พร่างพราวฟ้า หยาดน้ำตา เอ่อล้น ท้นสมร พี่ขอซับ เศร้าโศก วิโยควอน อนาทร ร้อนหาย คลายอนงค์ ค่ำคืนนี้ มีดาว พร่างพราวฟ้า กอดพี่ยา นอนเจ้า เนาประสงค์ แม้ชีวี นี้หมด ขอปลดปลง อยู่ดำรง ตรงแนบ แอบเนื้อนวล ค่ำคืนนี้ มีดาว พร่างพราวฟ้า มอบชีวา แล้วไซร้ ไป่ผันผวน พเนจร ร่อนเร่ ให้เรรวน ขมขื่นครวญ ขอเคียง เพียงนางเดียว Soul Searcher Inspired to write 16/8/2016 |