|
หัวข้อ: ดั่งนกไร้รัง เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 16 กันยายน, 2559, 10:21:54 AM ดั่งนกไร้รัง
.. นกตัวแม่แก่ชรา..แข้งขาสั่น ยืนมองฝันสุดท้าย..ยากหน่ายหนี ยังเฝ้าขอภาวนา..ชั่วตาปี ลูกหลานเป็นคนดี..จากนี้ไป .. ยิ่งนับวันนับเดือนยิ่งเคลื่อนจาก อายุมากยากฝันถึงวันใหม่ สิ่งที่คิดที่ฝันนั้นยาวไกล เพราะว่าวัย..ชราเริ่มมาเยือน .. ความเป็นห่วงเป็นใยไร้วันหมด พยัญชนะตัวสะกด..มิลดเลื่อน แม้โรคภัยไข้เจ็บคอยเหน็บเตือน วันเวลาคล้อยเคลื่อนเหมือนยอกย้อน .. นกตัวนี้มีเวลาเหลือเท่าไหร่? อายุไขไม่จีรัง..เริ่มสังหรณ์ อยากเห็นลูกสำราญเขียนผ่านกลอน สร้างรังนอนรังใหญ่ไว้หลับตา ... กวีชาวบ้าน หัวข้อ: Re: ดั่งนกไร้รัง เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 16 กันยายน, 2559, 10:53:58 AM :24:
นกอะไรไฉนรังใหญ่นัก คิดสร้างหลักลงแก่นซะแน่นหนา ระเบียงชานด้านซ้ายลับสายตา ใต้หลังคาห้องน้ำ...นกถ้ำมอง แน่ะ...มีไข่ใบโตวางโชว์อยู่ หยิบมาดู เขย่า เอาขึ้นส่อง ลืมล้างมือครือลู่สบู่ฟอง ตกพื้นห้องไข่นกแหลกแตกกระจาย :21: :14: หัวข้อ: Re: ดั่งนกไร้รัง เริ่มหัวข้อโดย: ไชยเชษฐ์ ที่ 17 กันยายน, 2559, 08:22:18 PM นกขมิ้นเรื่อเรืองสีเหลืองอ่อน
คืนนี้ไร้รังนอนอาวรณ์หลาย ได้ยินนกตัวแม่แกบรรยาย ฝันสุดท้ายลูกหลานตนเป็นคนดี นกกำพร้าถลาบินพลัดถิ่นฐาน ขอฝากตัวเป็นหลานท่านอีกนี่ จะดูแลยามชราโปรดปรานี ทดแทนที่ท่านชูชุบอุปการ ไชยเชษฐ์ |