|
หัวข้อ: เหตุผลไม่แต่งกลอนรัก เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 กันยายน, 2559, 01:07:29 PM ลุกก็โอยนั่งโอยโอยโอ๊ยเจ็บ ปวดในเหน็บชายโครงกระโดงก้น ยอบลงนั่งหลังแอ่นโลดแล่นบน ตึงรอบต้นคอคล้ายจดท้ายทอย มือขยับจับราวสาวโหนลุก เอ็นกระตุกติดติดบิดบ่อยบ่อย บ่าไหล่ลามกล้ามเป่งเกรงซ้ำรอย ตะคริวคอยคลุกเคล้าเข้าโจมตี แสนสุดฝืนยืนยั้งตั้งหลักมั่น แข้งขาสั่นหวั่นไหวใจเต้นถี่ ทุกก้าวย่างทางลื่นคันคลื่นมี ระวังดีหลุมดินหินทรายเรียง มัวก้มเงยเลยจอดถอดแว่นเช็ด น้ำตาเล็ดต้องแดดร้อนแผดเปรี้ยง เห็นรถแห่แตรดังบังหูเอียง ได้ยินเสียงเพี้ยนคำคนขำฮา เฉาวันเฉาอาซิดย์พูดติดอ่าง กรรไกรค้างกรามคลอนถอนฟันหน้า สองแก้มดูกจมูกหดหมดราคา โรยชราเลอะเลือนตามเตือนตน หยิบปากกากดถือยกมือจ้อง คิดหาคำคล้องจองลองหลายหน กลับกร่อยหวานพานชืดซึ้งมืดมน คือเหตุผลไม่อยากแต่งฝากรัก :23: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เหตุผลไม่แต่งกลอนรัก เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 19 กันยายน, 2559, 01:45:36 PM :30: นี่สเป็คของฉันทุกวันหา ปวดเหน็บชาชายโครงโก้งโค้งหนัก ทำอะไรกันเล่าเฝ้าตามทัก ชอบแทงกั๊กอยู่เรื่อยจึงเมื่อยทอย มือขยับจับสาวคราวรุ่นหลาน ก็เมื่อวานเห็นเต็มตาอย่ามาฝอย ตะคริวกินกลิ่นนางครางออยออย มิใช่ย่อยบ่อยไหมใจอารี แสนสุดฝืนยืนจ้องดูน่องขาว แข้งขาน้าวไปหมดกดทับถี่ ทุกก้าวย่างช่างเพลินเกินวาที ชักอยากมีแบบว่ามารายเรียง มัวก้มเงยเอวเคล็ดเลยเช็ดแว่น เอี้ยวคอแหงนแดดส่องขอลองเสี่ยง สาวอวบอั๋นอึมอกตกใจเพียง ฟ้าฟาดเปรี้ยงหดหู่ดูขำฮา ถึงวันเฉาอาซิดคิดว้าวุ่น ใจครุกรุ่นอุ่นไอกระไรหนา วาดวิมานเอาไว้คงใกล้มา เร็วหรือช้าท้าดวลป่วนจิตตน หยิบปากกามาเขียนเวียนหลายรอบ กว่าจะตอบต่อถ้อยพลอยสับสน วุ่นวายหนอท้อจังยังเฝ้าทน บอกเหตุผลทั้งมวลล้วนเรื่องจริง วิริน ๑๙/๙/๕๙ :30: |