|
หัวข้อ: วิงวอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 22 กันยายน, 2559, 08:51:42 PM ใต้ฟากฟ้าห่าฝนฉันทนหนาว กี่ขวบคราวมั่นคงดำรงฝัน เคยคล้องแขนแทนคำโยงสัมพันธ์ จับพู่กันวาดวิวทิวทัศน์งาม หลายครั้งคราพายุบุกระหน่ำ เราเต้นรำขอพรวอนองค์สาม เมฆเอื่อยอืดมืดมนก่นคำราม ยิ้มวาววามแก่กันไร้พรั่นพรึง ยามราหูจู่โจมฉุดโฉมห่าง ความอ้างว้างนานเดือนเยี่ยมเยือนถึง บันทึกร่างกลางใจไว้ตราตรึง เฝ้าคะนึงห่วงหาโอดอาลัย หันซ้ายขวาหน้าเฉียงเอียงสองหู ยินเสียงกู่ทอดยาวเกรียวกราวไหม ขลุ่ยโหยหวนครวญคร่ำพร่ำพิไร แว่วแต่ไกลปี่ฆ้องกลองบรรเลง ระคนค่อยลอยลมประสมสาน กลับสู่ลานเถิดหนาฟ้าเปิดเปล่ง เริงคะนองร้องรำเพลินทำเพลง ร่วมครื้นเครงเช้าพลันยันค่ำคืน หยิบพู่กันกลมนุ่มจุ่มจานสี วาดนทีมีตลิ่งปิงขมขื่น หากแสงใหม่ไร้เงาเปล่าขวัญยืน คงสะอื้นโศกศัลย์ตราบวันตาย รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: วิงวอน เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 22 กันยายน, 2559, 11:00:26 PM ใต้ฟากฟ้าฝนหนักรักฉันหนาว
ทุกคืนคราวเคยยินรินความหมาย เคยมีพี่เคียงคุ้นอุ่นใจกาย รักกลับกลายเกิดห่างระหว่างเรา หวังสายฝนจางหายรักกลายกลับ ฟ้าที่ดับคงสว่างจางรอยเหงา แสงระวีห้วงฟ้าใหม่ได้บรรเทา ลบรอยเศร้าหนาวเหน็บเก็บรักคืน สิริวตี |