|
หัวข้อ: เฮ้อ ตีเองเจ็บเอง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 29 กันยายน, 2559, 02:41:38 PM ไม่รักดีมีหน้ามาเขียนอีก ถูกเขาฉีกอกอ้าว่าติฉิน แสร้งหูพังบังตาหายลยิน ก็ของกินโอชาข้าคือกลอน แขม่วท้องจ้องพลางแอบข้างเสา ถอนใจเบาเช้าเย็นเห็นสลอน บ้างดูหนังฟังเพลงเร่งละคร เชียร์ฟุตบอลแวบตนวนเว็บดัง ทำไมนะละบ้านก่อนจารจด ฤาบาทบทกร่อยจางสื้นลางขลัง มุขงึมงำซ้ำซากจากจริงจัง ปนเท็จบ้างสร้างหวังกำลังใจ พอมีเคลื่อนเยือนย้อนซ่อนตัวอ่าน ต่อกระดานลานเชื้อเพื่อลื่นไหล จะย้ำผิดนิดชมขมอย่างไร ยอมรับได้ไม่โกรธทอโทษเลย ส่งสำเนียงเพียงหนึ่งวอนพึงหลาย ร่วมระบายทุกข์ตรมสุขสมเผย เพ้อตัดพ้อล้อเล่นดังเช่นเคย ร้องเอิงเอยขันขำรำบนบาน ไม่รักดีมีหน้ามาเขียนอีก ถูกเขาฉีกอกแหว่งเลือดแดงฉาน ท้อเพื่อนเมินหมางหมองไม่ข้องพาน รพีกาญจน์คนหยาบขอกราบลา :aab15: ตั้งใจไว้ว่า ครบหกปีเลิกแต่งกลอนครับ หัวข้อ: Re: เฮ้อ ตีเองเจ็บเอง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 กันยายน, 2559, 04:27:50 PM จะกราบหนีไปไหนให้น้องห่วง
ทำพุ่มพวงรอคอยหงอยนักหนา หากมิมีใครรักฉันรักน้าาาาา หกปีกล้าหนีกันพลันลองดู จะถามถึงเชียงใหม่ใคร่ประชิด ถึงบ้านมิตรกลอนไซร้นั่นใช่หนู อย่าอ่านแล้วอ่านไปทำไม่รู้ จะตามสู้เรียกกลับรับขวัญเอย สิริวตี :28: |