|
หัวข้อ: .๐..แม่หญิง..๐. เริ่มหัวข้อโดย: พันคม ที่ 24 ธันวาคม, 2559, 08:39:45 PM (https://scontent.fbkk1-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/11007729_1805576376333509_8935632245809779367_n.jpg?oh=708a98a81008764142a8edf8c40221d3&oe=58D9F304)
.๐..แม่หญิง..๐. . เคยตาสบตาสาวแต่คราวไหน จึงหวั่นไหวจนภวังค์ดุจพลั้งเผลอ ปานศรซึ้งสอดแทรกเมื่อแรกเจอ คล้ายรักเธอเหลือเกินมาเนิ่นนาน . อยากเอื้อนเอ่ยเผยคำในสำนึก จิตส่วนลึกหมายร่ำถ้อยคำหวาน ที่ซุกซ่อนความซึ้งก้นบึ้งมาน หลบหลังม่านหมอกในหัวใจเรา . หอมกลิ่นกรุ่นอุ่นไออยู่ในนี้ หัวใจที่น้อมก้มให้โฉมเจ้า จิตสัมผัสรัดร่างอย่างบางเบา หวังซึมเข้าสู่ทรวงเป็นดวงเดียว . ฝากใจพี่ผูกปลายกับใจเจ้า มัดเงื่อนเข้าพิรอดให้สอดเกี่ยว คล้องลิขิตติดพันเป็นขวั้นเกลียว เพื่อโน้มเหนี่ยวจิตนางนิรันดร . เป็นรักไร้เหตุผลเกินมนเห็น หรือว่าเป็นอิทธิฤทธิ์แต่ปางก่อน ถูกกำหนดบทให้คล้ายละคร แต่ละบทแต่ละตอนออดอ้อนนัก . ทุกคำคืนเคียงกายอยู่ใกล้ชิด ตระกองกอดแนบสนิทให้หนุนตัก ลูบหน้าผากลูบผมดอมดมพักตร์ ก่อนน้องรักหลับผล็อยจะคอยคลอ . พี่จะกล่อมจอมขวัญให้ฝันหวาน อ่านนิทานก่อนนอนถ้าวอนขอ เปิดเพลงกล่อมแก้วตาถ้าไม่พอ แต่งกลอนต่อสักบทกล่อมทดแทน . เป็นแม่หญิงในใจของใครแล้ว ค่าเช่นแก้วอัญมณีที่หวงแหน เทียมนางฟ้านางสวรรค์ทุกชั้นแดน มาโลดแล่นให้รักฤาจักคลาย . เจ้าดั่งเพชรเม็ดใหญ่ในเรือนแหวน พี่จะหวงพี่จะแหนมิให้หาย ให้เจ้าเป็นเช่นจันทร์พรรณราย ส่วนพี่หมายเป็นอาทิตย์ลอยชิดกัน . จะเคียงคู่อยู่นานแม้กาลไหน อสงไขยจะถนอมเจ้าจอมขวัญ อจินไตยตราบกาลนานนิรันดร์ สองหัวใจผูกพันตราบนั้น..เอย . .๐..พันคม..๐. ขอคุณภาพ..จากอินเตอร์เนท หัวข้อ: Re: .๐..แม่หญิง..๐. เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 ธันวาคม, 2559, 06:29:19 PM หากประสบพบหน้าสักคราไหน
จะขอธรรมนำหทัยให้พี่เอ่ย ทุกคืนค่ำร่ำพจน์สร้างบทเปรย เคล้าเคียงเคยกล่อมชิดก่อนนิทรา ถนอมพี่ดั่งเพชรในเรือนแหวน น้องจะหวงน้องจะแหนให้ยิ่งกว่า น้องจะโลมน้องจะรักมิชักช้า น้องจะฟันน้องจะฝ่าหนทางไกล เพราะพี่คือเอกบุรุษสุดที่รัก ขอมอบภักดีมั่นมิหวั่นไหว แม้น้องเป็นดวงจันทร์ผ่องอำไพ ขอพี่ได้เป็นอาทิตย์เชยชิดกัน เหินห่างกายแค่ไหนไร้สัมผัส จิตยังมัดผูกยิ่งเป็นมิ่งขวัญ ขอบูชาพี่ไปในนิรันดร์ จวบตะวันจันทราลาลับเลือน น้องจะกรองน้องจะกลั่นหมั่นลิขิต จะประดิษฐ์ไว้ก่อนมิคลอนเคลื่อน ทุกถ้อยคำแต่งแต้มไปแย้มเตือน ไปอยู่เย็นเป็นเพื่อนมิเชือนแช เป็นยอดชายในหทัยของน้องแล้ว คุณค่ามากกว่าแก้วหรือเพชรแน่ จะขอเคียงขออยู่เป็นคู่แท้ วันอาจแปรเปลี่ยนไปแต่ใจเดิม สิริวตี ขออนุญาตลองใช้การดำเนินคำของปู่มาเขียนต่อนะคะ หัวข้อ: Re: .๐..แม่หญิง..๐. เริ่มหัวข้อโดย: พันคม ที่ 28 ธันวาคม, 2559, 10:31:17 PM เพียงแค่พบสบตาครั้งคราแรก ปานศรแทรกสู่ทรวงแยกส่วนเสริม ใจหวิวหวั่นสั่นไหวคล้ายกลองเจิม เสียงดังเพิ่มตึ้กตั้กว่ารักจัง . ใจส่วนหนึ่งอยู่ในดวงใจนี้ อีกครึ่งรี่หายลับไม่กลับหลัง ตะโกนก้องร้องดุด้วยเสียงดัง มันมิฟังยังลอยไปคอยใคร . สาระวนเคียงข้างของร่างเจ้า เสมือนเงาตามติดคอยชิดใกล้ แนบสนิทติดตามร่างทรามวัย เรียกเท่าไรใจขืนมิคืนมา . โดนความรักครั้งแรกชำแรกจิต ดั่งต้องฤทธิ์แห่งกลมนต์คาถา ไม่เจอะตัวขอแลแค่หลังคา ยามหลับตายังเห็นเป็นตัวตน . มันซาบซ่านจนทรวงไร้ทางสู้ รักไปอย่างไม่รู้เลยเหตุผล มองแมกไม้ปลายจบนภดล ดั่งสวรรค์ลอยวนบนนภางค์ . ได้รับรู้หมดแล้วรสความรัก และประจักษ์ถึงเศร้ายามเจ้าห่าง สุขจะมากทุกข์จะมีอยู่ที่นาง รักกระจ่างอย่างดีแล้วชีวิต . .๐..พันคม..๐. 8QQO3s7tEWE หัวข้อ: Re: .๐..แม่หญิง..๐. เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 29 ธันวาคม, 2559, 07:35:04 PM ผู้เป็นเจ้าของใจใคร่ครวญเถิด
เพราะบังเกิดหวั่นไหวอยู่ในจิต ที่เคยย่างที่เคยเดินมันเพลินคิด แทบจะปิดผู้ใดมิได้แล้ว สุดหวิวหวามหวั่นหวาดและขลาดลึก ห้วงสำนึกครั่นคร้ามกลัวยามแห้ว หวังความรักบรรเจิดและเพริศแพร้ว ถนอมแค่นวลแก้วกมลนี้ ความโศกแสนแน่นอุราใกล้อาสัญ เพราะห่างกันกายามารศรี ฤดูหนาวกลับร้อนรุ่มกลุ้มฤดี หวังชาตรีพี่ยารักษาพลัน เมื่อยามไกลกลัวใครมาเคียงข้าง กลัวความห่างมาดลจิตคนหวั่น หากมีเวทย์มนตร์บันดาลสราญครัน จะร่ายไปกระชั้นให้ชิดชม ค่ำคืนนี้หลับตาอย่าลืมน้อง ที่เคยร้องเพลงชื่นลบขื่นขม เอาหัวหนุนซบอกกอดกกกลม แล้วร่ายพรมเพลงรักพักทั้งคืน สิริวตี wsHNUOgJJZU |