|
หัวข้อ: ~ฟ้าไร้ดาว~ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 16 ตุลาคม, 2556, 09:01:31 AM (https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/1377126_548563765214121_1159588844_n.jpg) ~ฟ้าไร้ดาว~ ดาวเดือน..เคลื่อนหายสุดปลายฟ้า หนาวน้ำตาพร่างพรายสุดปลายฝัน ดาวเลือน..เคลื่อนดวงไม่ห่วงจันทร์ เดือนดาว..ร้าวหันสุขสันต์เมิน ดาวน้อย..ลอยลับไปกับฟ้า สุดเหว่ว้าถามใครก็ให้เขิน ดาวอยู่ไหนไม่มีที่ดำเนิน เคยเดิน..ไม่มีที่ประจำ ชเง้อมองส่องหาเคยมาพบ คล้ายเลือนลบกลบเนาทุกเช้าค่ำ จันทร์พลอย..น้อยใจให้ระกำ เดือนต่ำ..ดาวตกช้ำฟกใจ มองฟ้า..เหงาหม่นกังวลอื่น ขมขื่น..กมลสุดทนไหว น้ำตา..พาร่วงแท้ห่วงใย ดาวน้อย..ลอยไหนถึงไม่มี ฟ้าหม่น..คนเหงาใจเศร้าหมอง ฟ้าน้อง..ทำไมให้หลีกหนี ฟ้าเหงา..สุดทนเเล้วคนดี ฟ้าพาทีได้ไหมเหตุใดเลือน ดาวเอ๋ย..เคยเห็นนั้นเป็นพี่ คืนนี้..พี่ไปน้องไร้เพื่อน ดาวจันทร์..เคียงอยู่เป็นคู่เรือน ดาวเดือน..เคียงใจฟ้าไร้เธอ. พิณจันทร์ กระต่ายชมแข ๑๕ ตุลาคม ๒๕๕๖ หัวข้อ: Re: ~ฟ้าไร้ดาว~ เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 17 ตุลาคม, 2556, 12:02:22 PM คืนลมพัดสำเนียงเสียงคนเหงา
กระทบเร้ากมลถึงคนเซ่อ ฟ้ากระจ่างพร่างพราวเฝ้าละเมอ กลับมิเจอดาวใดในคืนนี้ เผยอมองดาวเจ้า..เราคอเคล็ด มิอาจเด็ดเอื้อมถึงซึ่งรัศมี ปรารถนาอุ่นไอในราตรี ขอดาวคลี่ไอรักจักเมตตา มิอาจหยุดคำนึงรำพึงเพ้อ รู้เสมอดาวเจ้าเปล่าหายหน้า หากมิมองเห็นดวงช่วงเวลา เพราะเมฆาบังบดลดแสงดาว แม้ดาวอยู่ที่เก่ายังเศร้าอยู่ ด้วยฉันผู้เดียวดายมิคลายหนาว อาจหม่นนานแสนไกลใช่ชั่วคราว จมปลักทุกข์นานยาวใครเข้าใจ ยินสายลมพรมเหงาเฝ้าผืนฟ้า ประหนึ่งท้าดาวเดือนเคลื่อนสั่นไหว แต่มิเห็นแสงดาวพราวอำไพ จะปลอบใจฉันนี้ไม่มีเลย :29: |