|
หัวข้อ: ~“สงคราม..ที่ไร้เงา?”~ เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 19 มกราคม, 2560, 07:30:58 PM (http://upic.me/i/bw/15upo.jpg) (http://upic.me/show/60160934)
~“สงคราม..ที่ไร้เงา?”~ ๐ ๐ ผ้าห่มเคลื่อนจากซ้ายย้ายไปขวา เธอแกล้งขำเริงร่าคราฉันหนาว เกยคางมองกระหยิ่มยิ้มแพรวพราว ยามเธอน้าวผ้าไปใคร่ห่มเธอ ๐ ฉันแกล้งหลับ!รับมุกหล่อนทุกครั้ง ทำทั้งทั้งใจเต้นเป็นเสมอ พอสักครู่ความเงียบเชียบปรนเปรอ ฉันน่ะเหรอ!ดึงผ้ามาทุกครั้ง ๐ ห่มแล้วนอนหันหลังทั้งอมยิ้ม รู้ใจสาวจิ้มลิ้มพิมพ์ด้านหลัง รับรู้เธอขยับรับขันจัง เหมือนเธอนั่งวางแผนแทนการนอน ๐ ผ้าห่มเพียงหนึ่งผืนของคืนนี้ คือผืนที่เธอนั้นยืนยันก่อน ใช้แค่เราสองคนปนอาทร ห้ามซุกซ่อนผืนไหนไว้บนเตียง ๐ เธอนั้นจึงชอบแหย่และก็รู้ พอเห็นฉันนอนอยู่ดูไร้เสียง จึงมักดึงมักเล่นเป็นเลียบเคียง ดูไร้เดียง-สาเสมอเธอคนดี ๐ เมื่อผ้าห่มถูกรั้งอย่างตั้งอก เธอเย้ายกดึงหมอนอ้อนฉันนี่ เอาหมอนฟาดประสาคนท้าตี มาไม้นี้อีกแล้ว!แววสงคราม ๐ หมอนต่อหมอนปะทะขณะยิ้ม มือนิ่มนิ่มรั้งมือสื่อหวิวหวาม ตาต่อตาประจันสรรนิยาม พร้อมคุกคามแก้มปรางอย่างแผ่วเบา ๐ จุดหมายมือต่างฝั่งรั้งผ้าห่ม ทั้งระดมยิ้มรื่นคืนวันเสาร์ "การปะทะสิ้นสุด!จุดไร้เงา เมื่อสองเราใต้ผ้าห่ม..ร่างกลมกลืน?" ระนาดเอก :letter: หัวข้อ: Re: ~“สงคราม..ที่ไร้เงา?”~ เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 20 มกราคม, 2560, 06:04:21 AM ใต้ผ้าห่มมืดมิดหมดสิทธิ์แสง ไชยอนแยงหน่วงนัยน์ใครมองฝืน คงเพียงสองมือคลำเพื่อย้ำยืน สัมผัสอื่นอาจแม้นแทนดวงตา สูดเต็มปอดกอดก่ายป่ายเฟอะฟะ "มองเล่ยะ"โชยกรุ่นฉุนนาสา แปลกประทินกลิ่นยุ คุกามา เร้าอุราตื่นเต้นสิ่งเร้นนัก ในวังเวงเงียบงันสวรรค์เบี่ยง ยินสำเนียงคุ้นเคยเปรยตระหนัก เสียงกระหืดกระหอบตอบทายทัก แทบสำลักจินต์พุ่งฟุ้งกระจาย ลอบลองลิ้มชิมนางยังปรางโฉม ชิวหาโลมไล้รัวทั่วขยาย เค็มปะแล่มเปรี้ยวปากยากบรรยาย สากลิ้นชายกระตุ้นให้ครุ่นคิด จึ่งลูบตามสรรพางค์แบบบางยิ่ง สงวนสิ่งแตะต้องที่ป้องปิด สัมผัสเนื้อนวลนางสะอางชิด ทีละนิดละน้อยคล้อยต่ำลง มือเทิ้มสั่นหวั่นไหวในห้วงลึก เผด็จศึกไร้เงามัวเมาหลง พลันสะดุ้งสุดตัวสลัวงง แทบปลิดปลงกลลวง...งวงมาไง...?@%!? Soul ^^ ป.ล. "มองเล่ยะ" ชื่อแป้งน้ำ :20: :12: หัวข้อ: Re: ~“สงคราม..ที่ไร้เงา?”~ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 26 มกราคม, 2560, 05:47:25 PM (http://upic.me/i/bw/15upo.jpg) (http://upic.me/show/60160934) ~“สงคราม..ที่ไร้เงา?”~ ๐ ๐ ผ้าห่มเคลื่อนจากซ้ายย้ายไปขวา เธอแกล้งขำเริงร่าคราฉันหนาว เกยคางมองกระหยิ่มยิ้มแพรวพราว ยามเธอน้าวผ้าไปใคร่ห่มเธอ ๐ ฉันแกล้งหลับ!รับมุกหล่อนทุกครั้ง ทำทั้งทั้งใจเต้นเป็นเสมอ พอสักครู่ความเงียบเชียบปรนเปรอ ฉันน่ะเหรอ!ดึงผ้ามาทุกครั้ง ๐ ห่มแล้วนอนหันหลังทั้งอมยิ้ม รู้ใจสาวจิ้มลิ้มพิมพ์ด้านหลัง รับรู้เธอขยับรับขันจัง เหมือนเธอนั่งวางแผนแทนการนอน ๐ ผ้าห่มเพียงหนึ่งผืนของคืนนี้ คือผืนที่เธอนั้นยืนยันก่อน ใช้แค่เราสองคนปนอาทร ห้ามซุกซ่อนผืนไหนไว้บนเตียง ๐ เธอนั้นจึงชอบแหย่และก็รู้ พอเห็นฉันนอนอยู่ดูไร้เสียง จึงมักดึงมักเล่นเป็นเลียบเคียง ดูไร้เดียง-สาเสมอเธอคนดี ๐ เมื่อผ้าห่มถูกรั้งอย่างตั้งอก เธอเย้ายกดึงหมอนอ้อนฉันนี่ เอาหมอนฟาดประสาคนท้าตี มาไม้นี้อีกแล้ว!แววสงคราม ๐ หมอนต่อหมอนปะทะขณะยิ้ม มือนิ่มนิ่มรั้งมือสื่อหวิวหวาม ตาต่อตาประจันสรรนิยาม พร้อมคุกคามแก้มปรางอย่างแผ่วเบา ๐ จุดหมายมือต่างฝั่งรั้งผ้าห่ม ทั้งระดมยิ้มรื่นคืนวันเสาร์ "การปะทะสิ้นสุด!จุดไร้เงา เมื่อสองเราใต้ผ้าห่ม..ร่างกลมกลืน?" ระนาดเอก :letter: แม้เมื่อได้ถูกรั้งอย่างตั้งอก ลืมตระหนกยิ่งให้ไม่อยากตื่น ต่อสงครามลามปะทุลุอีกคืน ก่อเกลียวคลื่นลุ่มหลงแห่งดงรัก หอมกลิ่นทิพย์จากกมลสุคนธรส เกิดปรากฏสัจจาค่าสูงศักดิ์ กายและใจแลกพร้อมถนอมนัก แจ้งประจักษ์ความวิเศษด้วยเหตุนี้ สงครามย่อมมีความสันติสุข และปลอบปลุกพลังฝากมิอยากหนี ผ้าห่มผืนเดียวกันปันฝันมี จากสงครามฤดีที่รักเอย สิริวตี |