เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(https://scontent.fbkk8-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/16114548_1355400297863793_1542639508300653591_n.jpg?_nc_eui2=v1%3AAeGmFgiSix-MskOZsIVGZVMrDnwEvzbLMhEFxs1VFina1gzhFY9kWct90Msjn1aHGNSKrbgYNpQ-62RDlygng3Pg92r2b4v_kKMHGBt4n0RlHw&oh=ea18c863287b37cd23432bfa9bf49530&oe=59237E18)

...แค่ตัวตลก...

บนเวทีแห่งนั้นมีฉันอยู่
ช่วงฤดูสุขสันต์ทุกวันเห็น
แม้นมิใช่นางเอกปั้นเสกเป็น
ผู้กำกับเคี่ยวเข็นยากเย็นเกิน

หากแต่การแสดงสีแสงส่อง
ผู้ชมมองอย่างไรฉันไม่เขิน
บทแสดงทุกหนหลายคนเมิน
แต่บังเอิญโชคให้ฉันได้มา

ฉันตั้งใจแสดงทุกแห่งนั่น
ผู้คนหันทั่วแดนมิแน่นหนา
บทของฉันนั้นแค่..คั่นเวลา
นอกสายตาทั้งสิ้นก็ยินดี

คำชื่นชมเพียงนิดแล้วปิดฉาก
ยินจากปากผู้กำกับประทับศรี
หากแต่มันราคาล้ำค่ามี
หนึ่งวลีนั้นดั่งกำลังใจ

หากแต่เมื่อแสดงสีแสงจบ
หลายสิ่งพบผูกพันจิตหวั่นไหว
จนรู้สึกลึกซึ้งถึงทรวงใน
แต่ทำไมไร้ค่าสายตาเธอ

แท้เขามองฉันเป็นเช่นตลก
อยู่ก็รกเวทีนี้เสมอ
บทของฉันเขามองมิต้องเจอ
ตลกเพ้อเจ็บช้ำใจจำยอม

พิณจันทร์
๑๙ มกราคม ๒๕๖๐