หัวข้อ: เสียงใจคนพ่าย เริ่มหัวข้อโดย: พิม วรรณพร ที่ 25 มกราคม, 2560, 09:35:39 PM (https://scontent.fbkk3-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/16195943_102069146976114_1117117099276339076_n.jpg?_nc_eui2=v1%3AAeHX_9noFw7RX1ZXaEPfQ3FnAYn0aFH-agfJFNW3MUvMS6nRU1G6CVIC1DTSPtDmEIycBQHmLJV1gbBBFJEOeHD_M_L59CkYFyyBDn1dqQvdzA&oh=6cb9af269c63ce5cb0e73cdb55e7ba99&oe=5902103F)
....เสียงใจคนพ่าย.... เสียงหัวใจของคนเคยค้นฝัน ยินว่ามันเบื่อหน่ายย่ำกรายศิลป์ วาดนิมิตรไม่หวานประสานจินต์ ถ้อยคำรินด้านชามิกล้าเดิน เสียงหัวใจของฉันถึงวันนี้ คล้ายยังมีปลิดปลิวมองผิวเผิน เหมือนไม่มีความหวังหรือบังเอิญ มาเชื้อเชิญเนรมิตลิขิตกานท์ จึ่งแต่เพียงหลบซ่อนชะง่อนหิน อยู่ในถิ่นดินดอนมิอ่อนหวาน แค่เพียงจิบธารใสให้ดวงมาลย์ ชื่นฉ่ำขานพอให้อุ่นไอมี ชะเง้อมองฝั่งฝันคืนวันก่อน เสียงออดอ้อนแว่วมาต้องลาหนี มิอยากเห็นแต่เห็นเป็นพาที เสียงเสียดสีเย้ยหยันต้องหันลา จำต้องหันออกทางคล้ายห่างเหิน จำใจเดินด้วยขาดวาสนา ที่จะอยู่สรวญเสร่วมเฮฮา เพียงเวลาพานพบให้ลบเลือน เสียงหัวใจของคนร่วงหล่นฝัน ทุกคืนวันหันหนีพาทีเพื่อน แม้ยังมีบางรอยนั้นคอยเตือน ใจก็เหมือนสลายมิกลายเดิม ......วรรณพร..... |