|
หัวข้อ: อ๋อ...แบบนี้เอง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 09 กุมภาพันธ์, 2560, 09:02:38 PM กระแอมไอใช้เสียงเตือนเพียงนิด กดสะกิดสีข้างก้าวย่างขา ยกมือแตะแปะแขนแทนมึนชา ถมึงตาเท้าเอวเหลวเยี่ยงตอ สองนิ้วจิกหยิกไหล่ให้รู้สึก ทุบสักปึกตุ๊ยพุงกระทุ้งถ่อ โถมกระแทกแดกดันฟันต้นคอ อ้าปากจ่อเอ็ดรูแก้วหูดัง ชักกระชากลากถูขู่ก็แล้ว ยังตาแป๋วยืนจ้องมองเหลียวหลัง ตัวแข็งทื่อมือตกอกจังงัง พิงผนังน้ำลายไหลยืดยาว เรียกเบาเบาเท่าไรไม่เหยหือ ครางทึดทือส่ายหัวตัวร้อนผ่าว ตะกายฝาหน้าห้องร้องมาวมาว สิ้นเรอหาวเหมือนตายล้มหงายตึง มือเท้าเย็นเห็นทีผีเข้าแน่ ส้มป่อยแช่ใบหนาดชุบฟาดผึง เชือกกล้วยมัดรัดแน่นแม้นดื้อดึง ตกใจตื่นตะลึงทะลึ่งลุก ต้องปล่อยลามตามเลยเอยอย่างนั้น หาใช่ฝันฉันนี้มีความสุข สาวบ้านกลอนอ่อนหวานซ่านทรวงซุก คุยสนุกทุกนามงามเหลือเกิน คุยสนุกเช่นน้องละอองดิน :21: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: อ๋อ...แบบนี้เอง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 09 กุมภาพันธ์, 2560, 09:38:53 PM แม้น้องอาจคุยน้อยมิค่อยมาก
แต่เขียนกลอนไม่ยากหวานจากศิลป์ คุยสนุกอาจมิใช่ในเรื่องจินต์ แต่กวินท์กล่อมพี่ตรงนี้เพลิน สิริวตี :28: :28: หัวข้อ: Re: อ๋อ...แบบนี้เอง เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 13 กุมภาพันธ์, 2560, 05:41:21 PM สองมือสาวเท้ากรุยตะลุยศิลป์ ใจยังดิ้นดีดเด้งบรรเลงเกริ่น มีหยุดด้นชนตอพอกะเทิน มองแล้วเมินใครยั่วชั่งหัวมัน ชั่งหัวเผือกเถือกไถไม่สนจุ้ย ไม่ขุดคุ้ยค่อนแคะแขวะหยามหยัน แค่เขียนกลอนผ่อนใจไปวันวัน ฉายาฉันละอองดินจินต์เลื่อนลอย ฉายาฉันศศิสติลอย :12: :21: |