เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

อย่าหมายทำชั่วช้า       สามานย์
ไฟอกหมกเผาผลาญ    รุ่มร้อน
และกายมิเนิ่นนาน        ก็เน่า
ชีวิตเรารังโรคซ้อน        ซ่อนไว้ในตน

สิริวตี

ลางลางเกือบดับแล้ว   ชีวัน
จึงอยู่กับปัจจุบัน          มากน้อย
สังขารดับใดพลัน        หมดภพ
ปรารภเพราะจิตต้อย  ต่ำครั้นสบจริง

สิริวตี

สดใสสว่างแจ้ง      โดยธรรม
พระพุทธเจ้านำ      หยั่งรู้
สะอาดและปราศกรรม   กิเลส
ก่อเหตุส่งทุกผู้       พบแท้นฤพาน

สิริวตี

ดอกใดอร่ามด้วย          ดีงาม
ก็เด่นสะพรั่งตาม          ดุจแก้ว
จะพานพุ่มฤๅนาม          รูปหนึ่ง
ก็ผุดผ่องเพริศแพร้ว      เทียบทั้งรัตนา

สิริวตี

รอนานคราห่างสิ้น         เสียงครวญ
หรือว่าทิ้งคู่นวล           แน่งน้อย
เจ็บไข้รักษามวล          หมอมาก
หากจากสร้างละห้อย      นุชนี้รอเสมอ

สิริวตี

เหตุใดทุกข์สุขสร้าง     สลับกัน
อยากจะสุขทุกวัน       มิได้
คราทุกข์ยิ่งโศกศัลย์    หมองหม่น ใจนา
อยากเร่งลบหมดไซร้    หักล้างไฉนหรือ

 สิริวตี

เอ๊ะใครมาบ่นอ้าง        อึกทึก
นอนอยู่จนกลางดึก     โสตอื้อ
เสียงฝนสาดยังตรึก     ตรองคิด
โหท่านลุงโซลดื้อ        หนึ่งนี้คนเดียว

สิริวตี
 :27:

เปรยเปรียบกรรมเสกสร้าง......เหตุผล
กอดก่อสะท้อนยล..............ดั่งแก้ว
ส่องกระจกบัดดล...............เงาพร่าง
ดีชั่วพัวพันแล้ว.................ผูกพ้องกายใจ

 :18:

งงอ่ะ...ตอนแรกกระทู้ขึ้นมาเป็นกลอนคุณโซลอีกอันแล้วไหงต่อแล้วมาเช็คดูถึงไม่ใช่อันเดียวกัน

 :24:

(เมื่อเช้าก็เป็นอย่างงี้...เหมือนแต่ละครั้งแสดงผลกลอนสุดท้ายต่างกัน)

ปรับเปลี่ยนเป็นจิตแกล้ว     เถกิงนึก
หากว่ายังรู้สึก                       สลดไห้
จึงขมขื่นแบบฝึก-                 หัดเช่น นี้เอย
โลกจึ่งหมองหม่นไหม้          ทั่วทั้งฤดีกาล

สิริวตี

ตรองตรองกิเลสกล้า           อายตนะ
ลืมนึกแค่นี้จะ                        เกือบบ้า
ฝึกฝนบ่ช่วยละ                     หลงอยู่
วันหนึ่งคงจะกล้า                  ผ่องแผ้วทิพย์อนันต์

สิริวตี