เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

ช่วงหน้าร้อนนอนเถียงตะเกียงก๊าซ
หรี่แสงสาดไส้ส่องทั่วห้องหับ
จะแขวนขื่อหรือเสาเงาวาววับ
มือขวาจับซ้ายบังหลังใช้วาง

อยู่บ้านนอกขอกนาชายป่าเขา
คืนนอนเฝ้าท้องทุ่งจนรุ่งสาง
บึ่งสองล้อมอไซค์ไปสุดทาง
ลาดลงล่างตมต่ำน้ำขังคา

ผ่านคดเคี้ยวเลี้ยวรอบห่างขอบเหว
ฝ่าเปรี้ยงเปลวเผาผงร้อยองศา
ไต่สูงชันปั่นป่ายส่ายไปมา
ลื่นหินผาขายันคันเอนเอียง

รู้ผ่อนเร่งเกร็งตัวกลัวพลาดเผลอ
ครั้นมองเหม่อเสียหลักหักเฉเฉียง
สัมภาระกระจายกองรายเรียง
ล้วนเสบียงก้มเก็บเหน็บกล่องกำ

สำหรับปรุงหุงหาคืออาหาร
อิ่มมื้อทานพอเพียงเช้าเที่ยงค่ำ
ปลาแห้งจี่จ้ำจิกพริกโขลกตำ
ตักตวงน้ำดูดดื่มบ่อซึมทราย

ช่วงหน้าร้อนนอนเถียงไร้เตียงเสื่อ
ตะเกียงเรื่อส่องไกลฉวยไฟฉาย
เฝ้าลำไยใกล้สุกลูกมากมาย
เสร็จสรรพขายแบงก์ใบปันให้เธอ

รพีกาญจน์