เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(https://www.uppic.org/image-A2DB_59637DC0.jpg)
(ขอบคุณภาพประกอบจากเน็ต)

ครั้งปฐมโพธิกาลอันสงบ
ยังไม่พบเรื่องราวเข้าพรรษา
ของพระสงฆ์ทรงธรรมพระสัมมาฯ
นั่นเพราะว่าไร้เหตุหมองต้องอยู่จำ

และส่วนมากพระสงฆ์ทรงศีลศักดิ์
ต่างรู้หลักครองใจไม่ถลำ
เป็นสาวกอริยะเลิศกระทำ
ไม่เหยียบย่ำสิกขารักษาตน

ภายหลังพระมีมากยากตรวจสอบ
บ้างก็ชอบเดินทางกลางหน้าฝน
กลายเป็นที่ครหาประชาชน
เหยียบพืชผลปลูกไว้ดูไม่งาม

บางครั้งเหยียบสัตว์ตายคล้ายพลั้งเผลอ
ใครมาเจอตำหนิมิเกรงขาม
พุทธองค์ยกเหตุนิเทศน์ความ
บัญญัติห้ามภิกษุลุสัญจร

จำพรรษาสามเดือนเหมือนพักจิต
ละเมิดผิดทุกกฏบทสั่งสอน
ปรับอาบัติชัดแจ้งแสดงตอน
มิอาจรอนแรมไกลไปค้างคืน

แต่วินัยยกเว้นเป็นบางข้อ
สมควรพอไปได้ใช่ฝ่าฝืน
เช่นพ่อแม่เจ็บป่วยด้วยกล้ำกลืน
ไปเพื่อยื่นรักษาพยาบาล

สหายธรรมจะสึกนึกไปห้าม
เพื่อป้องปรามเห็นผิดมิตรสมาน
กิจสงฆ์ล้วนควรทำประจำการ
ซ่อมวิหารเป็นต้นควรสนใจ

โยมศรัทธานิมนต์กุศลกิจ
ก็มิผิดฉลองป้องเลื่อมใส
สัตตาหะเจ็ดวันถ้าครรไล
เกินนั้นไปพรรษาขาดมิอาจครอง

ชาวพุทธถือธรรมเนียมเปี่ยมกุศล
ฟอกกมลเอาอย่างห่างสิ่งหมอง
ลดละเลิกสิ่งทรามตามครรลอง
สามเดือนป้องกันบาปกราบพระเอย ฯ

 :aab17:

พรานไพร