|
หัวข้อ: เหงาจนเราคิดไม่ออก เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28 สิงหาคม, 2560, 02:34:58 PM เรื่องจบสวยด้วยดีมีความสุข อิ่มสนุกมุขฮาเงยหน้าหงาย เรื่องจบเศร้าเฝ้าขุ่นข่มวุ่นวาย ไห้ฟูมฟายแก้มบวมท่วมน้ำตา เปรียบละครโขนหนังซังชีวิต เขาลิขิตเขียนบทกำหนดท่า จังหวะร้องพ้องรำทำลีลา เอ่ยจ๊ะจ๋าขับหวานขานขมปน จีบสองนิ้วพริ้วร่างพลางโปรยยิ้ม นิ้วแตะนิ่มอกซ้ายแทนหมายสน สัมผัสเดียวเสียววาบอาบกมล บานบัดดลรำพันฝันคะนึง สลับกร่างกรรโชกเสียงโฮกฮาก กลั้นกระดากสติเร้นเส้นขาดผึง ตบมือปังดังอลส้นลงปึง หลอมเป็นหนึ่งรวมกล้าล่าทลาย ยิบยิบถี่ชี้เดาเงาประหลาด ลื่นปรูดปราดชั่วแวบแฉลบหาย สวมม้าบ้องล่องลอยปล่อยโพงพราย ติดตาข่ายก้มงุดหัวมุดงอ จะจบสวยจบเศร้าเค้าโครงเรื่อง เวลาเปลื้องนับนานปานใดก่อ โขนหนังจบพบทางกระจ่างรอ จ้องหน้าจอหาวดังเหงาจังเลย รพีกาญจน์ |