เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน => คุยได้ทุกเรื่อง => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30 สิงหาคม, 2560, 09:31:27 AM



หัวข้อ: ค้อมจิตคารวะ
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30 สิงหาคม, 2560, 09:31:27 AM

ฟันลงกุบหมุบหมับขยับเหงือก
กัดปล้องเปลือกเคี้ยวคาบดอาหาร
หลุดหลายซี่ดีบนล่างทนทาน
เหลือใช้การโยกคลอนบิ่นกร่อนบาง

ไหลลงลึกหยึกหยักกลืนชักช้า
อีกน้ำตาร่วงเล็ดเท่าเม็ดป้าง
แก้วส่องใสใยวุ้นคลุมขุ่นฟาง
ต้องแสงสางเจิดจ้าภาพพร่ามัว

ยกมือป้องลองหรี่ขยี้ชัด
แต่ติดขัดหูแปร่งตะแคงหัว
เสียงแหลมลิ่มทิ่มแทงทุ้มแล่งรัว
สระอัวอาไอคำใกล้เคียง

มักพลาดเพี้ยนเลียนมือช่วยสื่อสาน
โรคเบาหวานความดันไขมันเสี่ยง
ดูกงองับทับเส้นคอเอนเอียง
แข้งขาเดี้ยงปูดโปนร้าวโดนรุม

เพียรปลิดปลงทรงจำถูกทำร้าย
คำสั่งตายเดชบุญประคุณอุ้ม
หนึ่งในร้อยรอดนรกแผ่ปกคลุม
หายเดินดุ่มทุ่มเทชูเสรี

กระเถิบนิดบิดหลังปวดทั้งร่าง
ไร้ครวญครางอ้างหนักเพื่อศักดิ์ศรี
ยอมใช้กรรมในกรงกุมโดยดี
เขาคือวีรบุรุษแสนสุดงาม

รพีกาญจน์