|
หัวข้อ: ...คืนที่ไร้ดาว... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 10 กันยายน, 2560, 09:42:31 AM ...คืนที่ไร้ดาว... ค่ำคืนนี้ไร้ดาว...พราวพริษฐ์ ไร้รจิตรัญจวน...กระบวนฝัน ไร้เชลงฉอเลาะ...เสนาะกรรณ ไร้รำพันรำพึง...คะนึงกลอน ไร้พร่างพลิ้วแผ่วพรม...ห่มสัมผัส ไร้จำรัสจำเรียง...เสียงอักษร ไร้กวัดกวี...ศรีสุนทร ไร้อาวรณ์อ่อนไหว...ในอารมณ์ ไร้ระริกระรี้...ระเริงร่า ไร้ฟุ้งฟ้า ฟูมฟาย...ระบายขม ไร้บันเทิง บรรเทา...ร้าวระทม ไร้คำคมคู่ควร...หวนรำลึก ไร้บันดาลบันดล...กมลชี้ ไร้พิรี้พิไร...ให้ตรองตรึก ไร้ประทีปประทวน...ชวนจารึก ไร้สำนึกสำเหนียก...พร้องเพรียกนาน ไร้สฤษดิ์เสรี...วจีแผก ไร้จำแนกจำนรรจ์...บรรณสาร ไร้ซึ่งสิทธิ์สร้างสรรค์...อันตรธาน ไร้วิญญาณเวิ้งอยู่...วิญญูชน ไร้เช่นนี้ช้านาน...คงลาญล่ม ไร้คำชมเคยชื่น...แม้หมื่นหน ไร้รอยยิ้มเรี่ยยับ...ในอับจน ไร้ผู้คนเพียงข้า...ผู้ชาชิน... Soul Searcher Inspired to write 10/9/2017 หัวข้อ: Re: ...คืนที่ไร้ดาว... เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 11 กันยายน, 2560, 05:06:02 PM ค่ำคืนนี้ไร้ดาวที่ราวฟ้า
มีเมฆาโคจรก้อนแหว่งวิ่น ดำทมึนมืดกรายคล้ายทมิฬ ทำให้จินต์คุณโซลรัวจนตัวชา บ้านศิมีเนสแฟแก้เหน็บหนาว ยิ่งได้ข่าวใจแปลบจนแสบสา นั่งอ่านกลอนแล้วซึ้งจึงเมตตา เชิญคุณมานั่งซบ...ตบยุงกัน :14: หัวข้อ: Re: ...คืนที่ไร้ดาว... เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 12 กันยายน, 2560, 08:46:17 AM :30:
ไร้วี่แววแถวเถื่อนน้ำเคลื่อนย้าย จมดิ่งหายข้าวกล้านาของฉัน เพราะตัดไม้เหี้ยนหดหมดป่าพลัน ท่วมเกือบถึงตะวันมันร้ายแรง ไร้ที่พักพึ่งพิงอิงแอบอุ่น อีกหมอนหนุนพัดจมขมหน่ายแหนง ทั้งหม้อข้าวมิมีที่ทำแกง พวกพริกแห้งหายไปในพริบตา ไร้เงินทองมองไหนใจปวดแปลบ ช่างเจ็บแสบเสียวซ่านปานจะบ้า ต้องกู้หนี้ยืมสินดิ้นอีกครา จนปัญญาชาวนาไทยใกล้ล่มจม ไร้หนทางมืดมิดคิดทางออก ความระกำช้ำชอกตอกขื่นขม รอวันตายเท่านั้นเหมือนฟั้นปม ขอยาดมได้ไหมใจเหนื่อยจัง วิริน ๑๒/๙/๖๐ :30: หัวข้อ: Re: ...คืนที่ไร้ดาว... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 12 กันยายน, 2560, 12:24:54 PM ค่ำคืนนี้ไร้ดาวที่ราวฟ้า มีเมฆาโคจรก้อนแหว่งวิ่น ดำทมึนมืดกรายคล้ายทมิฬ ทำให้จินต์คุณโซลรัวจนตัวชา บ้านศิมีเนสแฟแก้เหน็บหนาว ยิ่งได้ข่าวใจแปลบจนแสบสา นั่งอ่านกลอนแล้วซึ้งจึงเมตตา เชิญคุณมานั่งซบ...ตบยุงกัน :14: ค่ำคืนนี้ไร้ดาวตามราวพฤกษ์ ครั้นยามดึกอวดโก้โอ่ก๋ากั่น คาบมุมปากอมยิ้มไม้จิ้มฟัน กระชับมั่นกำกระบอกคอยกลอกตา โชนเป็นลำตามทางหว่างสองแข้ง ฉายส่องแสงระวังเพียบเหยียบขี้หมา เสียงอ๊บอ๊บ...กบเขียดเสียดอุรา ชวนเธอมาไล่จับ...รับประทาน Soul :coffee: หัวข้อ: Re: ...คืนที่ไร้ดาว... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 13 กันยายน, 2560, 05:16:32 AM ...คืนที่ไร้ดาว... ค่ำคืนนี้ไร้ดาว...พราวพริษฐ์ ไร้รจิตรัญจวน...กระบวนฝัน ไร้เชลงฉอเลาะ...เสนาะกรรณ ไร้รำพันรำพึง...คะนึงกลอน ไร้พร่างพลิ้วแผ่วพรม...ห่มสัมผัส ไร้จำรัสจำเรียง...เสียงอักษร ไร้กวัดกวี...ศรีสุนทร ไร้อาวรณ์อ่อนไหว...ในอารมณ์ ไร้ระริกระรี้...ระเริงร่า ไร้ฟุ้งฟ้า ฟูมฟาย...ระบายขม ไร้บันเทิง บรรเทา...ร้าวระทม ไร้คำคมคู่ควร...หวนรำลึก ไร้บันดาลบันดล...กมลชี้ ไร้พิรี้พิไร...ให้ตรองตรึก ไร้ประทีปประทวน...ชวนจารึก ไร้สำนึกสำเหนียก...พร้องเพรียกนาน ไร้สฤษดิ์เสรี...วจีแผก ไร้จำแนกจำนรรจ์...บรรณสาร ไร้ซึ่งสิทธิ์สร้างสรรค์...อันตรธาน ไร้วิญญาณเวิ้งอยู่...วิญญูชน ไร้เช่นนี้ช้านาน...คงลาญล่ม ไร้คำชมเคยชื่น...แม้หมื่นหน ไร้รอยยิ้มเรี่ยยับ...ในอับจน ไร้ผู้คนเพียงข้า...ผู้ชาชิน... Soul Searcher Inspired to write 10/9/2017 แสนรัก ค่ำคืนนี้ไร้ดาว...ในราวพฤกษ์ ครั้นยามดึกหวนไห้...ไปล่ถวิล เสียงหริ่งหรีดเรไร...ก้องไพรยิน แต่หัวใจรวยริน...แทบสิ้นลม ค่ำคืนนี้ไร้ดาว...ยาวนานนัก เคยฉ่ำรักเช้าสาย...กลายขื่นขม บ่ายแว่วหวานหวนกลับ...ทับระทม เหลือเพียงค่ำปรารมภ์...ข่มกลัดกานท์ ค่ำคืนนี้ไร้ดาว...หนาวอกแล้ คิดถึงแม่เนื้อเย็น...ใจเพ่นพ่าน ไร้ยลเยือนข่าวคราว...ร้าวอกราน ฤาถึงคราอวสาน...วิมานแมน ค่ำคืนนี้ไร้ดาว...ฟ้าวเฝื่อนฟ้า กระซิบบอกจันทรา...ที่ข้าแหน จะอยู่ถิ่นฐานใด...ไกลสุดแดน เป็นตัวแทน...แสนรัก...ปักชีวิน Soul Searcher Inspired to write 13/9/2017 PRzxtGwVgsc |