เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

รื่นรัตติกาล
 
ลมโบกโบยพัดแผ่แพรผืนหญ้า
ความเหน็บหนาวเนิ่นช้าและเงียบนิ่ง
หยาดน้ำค้างพร่างห่มพรมหญ้าอิง
แลระยิบระยับยิ่งรัตติกาล
 
เสียงดนตรีเร่งเร้าหลังเงาไม้
สะบัดโอนแกว่งไกวดั่งใครขาน
ราวจังหวะเพลงเก่าเนิ่นเนานาน
ก้องกังวานรับขวัญคืนจันทร์แรม
 
แสงกะพริบเรืองรองของหิ่งห้อย
บนยอดใบไม้ย้อยกระจ่างแจ่ม
ประหนึ่งเก็จมณีพราวพร่างพราวแซม
ต่อเติมแต้มราตรีมีแสงไฟ
 
คราท้องฟ้าร้างจันทร์ปันแสงส่อง
ยังจรัสแสงของดวงดาวได้
วาววับขับเคลื่อนหม่น พ่าย พ้น ไป
ทักดอกไม้ใบหญ้าหลายราตรี
 
แล้วหรีดหริ่งเรไรร่วมร่ายร้อง
เสริมทำนองให้ทั้งมวลนั้นเคลื่อนคลี่
ความงดงามทั้งหมดเช่นบทกวี
เสกสงบทุกพื้นที่ให้คลี่คลาย
 
เรารมย์รื่นชื่นใจในรัตติกาล
เราพบความสุขสราญอย่างเรียบง่าย
ธรรมชาติดับเดี่ยวผู้เดียวดาย
สิ่งสามัญแผ่ขยายได้เพลิดเพลิน


สิริวตี