เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนงอนง้อ => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 19 พฤศจิกายน, 2560, 02:10:01 PM



หัวข้อ: ช่างเหอะ
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 19 พฤศจิกายน, 2560, 02:10:01 PM
....ช่างเหอะ....

อิสระ พันธะใด ก็ไม่เหลือ
น้ำตาเจือกี่ครั้ง ก็ยังไหว
จากวันนี้ก้าวต่อมิง้อใคร
หนทางไกลยังมีที่ก้าวเดิน

ความเปลี่ยนแปลงก็เห็นเป็นระยะ
ตามจังหวะก้าวยืนสุขตื้นเขิน
แต่มิใช่เป็นทุกข์เริงรุกเกิน
แค่มิเมินเมื่อเห็นความเป็นจริง

เมื่อพินิจพิเคราะห์เป็นเหมาะมั่น
เหตุใดกัน ห่าง-หาย เพื่อนชายหญิง
บ้างตัดขาดชะงักมิพักพิง
หลายหลายสิ่งก่อนนั้นสะบั้นลง

หากจะมองตัดพ้อหรือต่อว่า
แล้วก็มาขุดคุ้ยเรื่องผุยผง
มิตรภาพหวานชื่น ฤายืนยง
ความมั่นคงสิ่งใด ฤาให้มี

เปลี่ยนแปลงไปตามกาลประมาณนั้น
คิดให้มันปลงตกนรกหนี
เมื่อไม่คบจบสิ้นก็ยินดี
ตายเป็นผีจากกันเท่านั้นเอง

พันธะใจให้ซึ้งคิดถึงนะ
แม้นว่าจะระบมคำข่มเหง
ขอยึดทางสร้างสรรสุขบรรเลง
แม้วังเวงอยู่บ้าง "ก็ช่างมัน"

พิณจันทร์
๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๐


หัวข้อ: Re: ช่างเหอะ
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 05 ธันวาคม, 2560, 07:52:11 PM
ช่างมันเถอะที่รักจงพักเถิด
ใดจะเกิดปล่อยลงปลงเสียนั่น
วาสนาเมื่อตรงคงถึงกัน
สานผูกพันเกี่ยวถึงซึ่งกันแล

อิสระของใจอาจไร้เขต
จึงมีเหตุหมางใจไม่แยแส
อาจพบใครอีกมากหลากตัวแปร
จึ่งบ่แคร์คนเก่าเขาก็ไป

โลกสังคมออนไลน์ได้กำเนิด
หญิงชายเปิดหูตาหาโลกใหม่
หลงคารมชมชื่นต่างตื่นใจ
ก็วิ่งใส่วิ่งหามาเกี่ยวพัน

สนุกหวามตามใจมิตรใหม่เกิด
ได้ทดเทิดทดแทนแสนสุขสันต์
อาจได้ทั้งมิตรแท้และเทียมกัน
ก้าวเข้าสู่โลกฝันอันโสภา

ใครจะลืมร้างลาว่าเคยคบ
หวังเพื่อจบสัมพันธ์อันไร้ค่า
หากแม้นบุญเคยมั่นผูกพันมา
จะอัปราเพียงใดย่อมได้เจอ

แม้สิ้นแล้วต่อกันนั้นขอหยุด
มิรั้งฉุดผู้ใดไว้เสนอ
เลือนลาแล้วห่างหายไม่มีเธอ
ท้ายแค่เพ้อเชอะชะอ่ะช่างมัน

ดาว
 :35:


หัวข้อ: Re: ช่างเหอะ
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 29 ธันวาคม, 2560, 12:26:32 PM
 :23:
โลกสังคมออนไลน์เมื่อได้เกิด
สิ่งประเสริฐนำวางก็สร้างสรรค์
แต่บางคนหาประโยชน์ต้องโกรธกัน
มิตรแท้นั่นหายากคนมากมี

แต่มิใช่ให้มองจดจ้องหน้า
เบื้องหลังคว้าซ่อนนัยจิตใจผี
และมิใช่เรามองเขาต้องดี
ทุกอย่างที่มุมมองคนต้องใจ

อาจบางคนนั้นแย่ก็แค่เขา
ดีต่อเราบอกงามอร่ามใส
อาจบางครั้งหยอกเอินมากเกินไป
ผิดทรวงในมหันต์จบกันจริง

อิสระของใจเลือกใช้เถิด
ทุกอย่างเกิดมากมายตั้งหลายสิ่ง
โลกโซเชียลเรียนรู้อยู่ระวิง
เพื่อนชายหญิงอิงแอบในแบบตน

ต้องแยกแยะส่วนตัวถ้วนทั่วคิด
ไม่มีสิทธิ์แสดงทุกแห่งหน
เรื่องของเขาเราเห็นเป็นบางคน
ต่างเหตุผลซ่อนไว้คนใกล้ตัว

คำว่าลืมเพื่อนมิตรคิดว่าไม่
ลืมมิได้เคยคบประสบทั่ว
หากแสร้งลืมลบวันมิพันพัว
มองถ้วนทั่วปล่อยวางก็"ช่างมัน"

พิณจันทร์
๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๐