|
หัวข้อ: ไปเถิดเพื่อนไป ให้กำลังใจ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20 พฤศจิกายน, 2560, 09:22:58 PM หมอบอกญาติทำใจว่าไม่รอด เร็วช้าถอดลมปราณกาลแตกดับ มะเร็งร้ายลุกลามรวดกเร็วรับ สู่ปอดตับไส้สุดล้วนจุดตาย สลับดีแย่ลงทรงคั่นบ้าง ร้องงครวญครางพลางเพิ่มยาเติมสาย เกรงอาการฉับพลันอันตราย ด้วยโรคร้ายเข้าตุงพุ่งพล่านกรู กินข้าวนิดติดคอรอสะอึก กลืนลงลึกสำรอกออกดังหู ลมจุกแน่นแล่นตึงถึงสองรู นิ่งสักครู่เยี่ยวสาดขี้ราดเตียง คลื่นสับสนอลหม่านพานทรุดหนัก กลับคืนพักบ้านพบสงบเสียง พี่น้องล้อมห้อมกายหน้ารายเรียง บ้างยืนเคียงนั่งลุกปลอบปลุกใจ เฝ้าเอออวยช่วยหามตามประสา คนบ้านนอกขอกอัชฌาสัย รักร่วมแรงแบ่งปันกินกันไป ยามป่วยไข้สางสิงยากทิ้งกัน ช่วงชีวิตนิดหนึ่งถึงสุดท้าย เห็นแสงฉายปลายโพรงโค้งสวรรค์ อยู่แช่ซมจมเปลวเหลวช่างมัน พรุ่งด้นดั้นรถราสู่ปราจีน รพีกาญจน์ |