|
หัวข้อ: อีกสักนิดเถิดครับ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 04 ธันวาคม, 2560, 05:01:47 PM วางดิบดีที่เดิมบ่เสริมแต่ง ทั้งหอมแบ่งหอมบั่วถั่วเน่าแผ่น ทั้งกะปิปลาร้าปลาทูแบน ทั้งมะแข่นเครื่องเทศเม็ดผักชี ไข่สดเค็มเต็มแผงบ่แหว่งพร่อง กระเทียมดองของยำดำมิดหมี ผงฮินเลขมิ้นชันจันทร์ดีปลี ผงกะหรี่ก็เถอะฝุ่นเกรอะกรัง สองเดือนผ่านนานวันมันย่ำแย่ ลูกค้าแห่หายไปไม่คืนหลัง เริ่มขาดทุนหมุนเวียนเปลี่ยนสตังค์ หรือแค่นั่งจ๋องจ๋อรอละลาย ป่าวขายสดลดแหลกซื้อแจกแถม ไม่อ้อมแอ้มหยิบเล่นต่อเป็นขาย สภาพใหม่ใช่หมองของแม่ยาย เลส่งท้ายปีไก่เขาไม่จริง(ใจ) ฝนตลกตกมั่วไม่ทั่วฟ้า โธ่เทวาอยู่ไหนทำไมนิ่ง เข้ามุมอับสับหลอกเช่นวอกลิง หน่ายแล้วทิ้งคืนคำไล่อำลา กลไกค้าขายถูกควบผูกขาด พาตลาดวุ่นวายภายภาคหน้า เพียงสะท้อนก่อนปลีกอีกสักครา เพราะหูตาฝ้าฟางย่างหนาวเย็น เรื่องจริงที่เกิดในสังคมนี้ คุยได้ทุกเรื่องมิใช่หรือครับ? รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: อีกสักนิดเถิดครับ เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 05 ธันวาคม, 2560, 06:53:19 PM กว่าลืมตาอ้าปากแทบรากเลือด ไม่เคยเหือดแห้งเหงื่อยากเหลือเข็ญ ต้องอดออมถนอมฝากหากจำเป็น มิเห่อเห็นเดินห้างอย่างพวกคุณ คนมั่งมีศรีสุขดีทุกอย่าง มีร้านห้างโก้ใหญ่ให้เงินหมุน ข้าวของอื้อซื้อหามากักตุน ช่วยกันหนุนบัตรแนบแสบจริงเชียว หนึ่งตำบลหนึ่งร้านท่านคิดได้ ของฟุ่มเฟือยเหลือใช้ได้บัตรเอี่ยว ส่วนร้านเล็กเก๊กซิมยิ้มฝืดเซียว ไยมิเหลียวมองรอบสอบถามดู ทุนก็หายกำไรหดสลดนัก ทุกข์ท้อหนักหลายครั้งนั่งอดสู บ่อน้ำตาเกินขังหลั่งพรั่งพรู ฝืนยิ้มสู้คว้าไขว่ไปวันวัน สิ่งที่ตั้งหวังไว้ในภายหน้า คงถึงคราพินาศขาดสะบั้น อนาคตคดงอ...หงอตามกัน รับโทษทัณฑ์ไปเถิด(เผือก)เกิดมาจน ดิน :15: |