|
หัวข้อ: พี่รักนุชนาฏ เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 17 ธันวาคม, 2560, 08:38:28 PM คิดถึงมากรู้ไหมหัวใจนั้น ยามกายต้องห่างกันแสนหวั่นไหว เกรงนุชเจ้าเศร้าโศกวิโยคใจ หวนอาลัยอาวรณ์ร้าวรอนทรวง เวิ้งวงหาวคราวห่างอ้างว้างนัก เหลือแต่รักโลมให้หัวใจหวง มิอาจอ้างรจนา..สุดาดวง- ว่าพี่ห่วงยิ่งแล้วนะแก้วตา กุหลาบแดงดอกนั้นกำนัลน้อง ยามห่างห้องไกลหอเฝ้ารอหา สัมผัสเพียงภาพงามที่ล่ามคา ให้ไขว่คว้าแคว้งคว้างอยู่รางเลือน เห็นแต่บทรจนาอันประณีต ขณะใจถูกกรีดราวมีดเฉือน เป็นริ้วรอยเกลื่อนทรวงผ่านล่วงเดือน- นับปีเคลื่อนยิ่งคล้ายจะวายวาง กรีดด้วยคมอาวรณ์ร้าวรอนนัก กรีดด้วยรักเจ็บอยู่มิรู้สร่าง ถวิลถึงร่างเงาที่เบาบาง หวั่นจะร้างรูปรอยที่คอยรอ ไกลสุดขอบฟ้านั่นพระจันทร์เสี้ยว ยังคล้องวงรูปเคียวเป็นเรียวขอ รั้งใจพี่ห่วงเฝ้าพะเน้าพะนอ แต่สุดย่อย่นสรวงมาพ่วงกัน เดือนเจ้าเอยค่อยจางเมื่อสางรุ่ง เมื่อพรายรุ้งอำพน..อกคนฝัน ยังคงเย็นยะเยียบและเงียบงัน พิษรักนั้นซึมซ่านสุดต้านแล้ว นุชนาฏพิลาสลักษณ์ประจักษ์เถิด กรองคำเปิดเผยผ่านจักหวานแว่ว จักล้อมรอบดวงขวัญแล้วกันแนว ใดอย่าแผ้วอย่าพาลแดดานนวล เพียงพันแสงส่องสว่างเมื่อสางตรู่ ให้ตื่นรู้รอบวารเวียนผ่านหวน- กระแสกาลล่วงเลยไม่เคยทวน แต่ทุกส่วนเจตจินต์ไม่ผินตาม ยังคงมั่นหมายคล้องประคองวาสน์ เอาแรงปรารถน์เอ่อท้นออกล้นหลาม หลั่งรินโลมอาบลงสู่นงราม โอบรูปนามถนอมไว้ด้วยนัยนั้น จะเนิ่นจะนานเพียงไหนวอนให้น้อง ร่วมรับรองรับรู้เป็นคู่ขวัญ ด้วยว่าใจดวงนี้พร้อมชีวัน จะไม่ผันจากนวลแม้ส่วนเดียว พี่กรองคำย้ำให้ขอได้รู้ ยามห่างชู้ได้แต่ชะแง้เหลียว รักเจ้าเอยอย่าคลายสลายเกลียว ด้วยทุกเสี้ยวทรวงนี้มอบพลีนาง ตราบฟ้าสิ้นดินสลายมลายภพ แรงกาลลบเลือนลงมิคงร่าง กี่รอบวนวัฏฏะไม่ละวาง หมายร่วมทางชีวิตนิจนิรันดร์ มนต์คำ หัวข้อ: Re: พี่รักนุชนาฏ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 21 ธันวาคม, 2560, 06:57:03 AM หยาดน้ำค้างพร่างหญ้าก็มาคลาย
ความรักวน เวียน ว่ายเป็นเช่นนั้น งามดอกไม้หลากสีทุกวี่วัน แล้วก็ร่วงลงพลันสู่พรมดิน สายลมความอาลัยไม่คืนกลับ เสียงร่ำร้องยังสดับไม่เคยสิ้น โอ้ความรักคือความร้าวหนาวธรณิน หยดน้ำตาหลั่งรินเพื่อสิ่งใด สิริวตี หัวข้อ: Re: พี่รักนุชนาฏ เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 03 มกราคม, 2561, 09:55:01 PM หยาดน้ำค้างพร่างหญ้าก็มาคลาย ความรักวน เวียน ว่ายเป็นเช่นนั้น งามดอกไม้หลากสีทุกวี่วัน แล้วก็ร่วงลงพลันสู่พรมดิน สายลมความอาลัยไม่คืนกลับ เสียงร่ำร้องยังสดับไม่เคยสิ้น โอ้ความรักคือความร้าวหนาวธรณิน หยดน้ำตาหลั่งรินเพื่อสิ่งใด สิริวตี หากรักไม่ควรคู่จะอยู่ข้าง หวังแค่สร้างภาพแต่งอันแกว่งไหว ย่อมต้องเลิกร้างกันพรากผันไกล ทิ้งเศษซากฝากไว้ให้ระทม แต่รักพี่ยิ่งนานยิ่งหวานหอม จักหยาดย้อมฉ่ำชื่น ขับขื่นขม หาใช่หยาดน้ำค้างที่พร่างพรม เพี่ยงแค่ลม แดดพลอดก็มอดตน หัวข้อ: Re: พี่รักนุชนาฏ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 07 มกราคม, 2561, 09:21:40 AM รักมิเคยคู่ควรคะนึงหา
รักคือการร้างลาคราวันหม่น รักที่แท้คือทุกข์ของทุกคน รักอยู่บนพื้นฐานการไม่มี พูดว่ารักล้านครั้งยังมอดดับ จนใจจับจืดจางร้างหลีกหนี ความรักคือสิ่งใดในชีวี หรือรักแค่คำกวีที่พร่างพราว สิริวตี |