เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

พยุงผอมอ้อมฟากจากชายป่า
ดูสีหน้าท่าเพลียสูญเสียขวัญ
ไร้ปลอกคอเจ้าของคอยคุ้มกัน
ยืนขาสั่นหวั่นหวาดยังขลาดกลัว

สะดุ้งโลดโดดแผล็วแมวใครนะ
ทุกเช้าปะเกาะขอนตอนฟ้าหลัว
สองข้างคราบฉาบฝุ่นขนขุ่นมัว
สองหูหัวจมูกถูกดำทา

คงนอนแนบแอบซุ่มพงพุ่มไม้
ลมเข้าไส้โหยหิวเดินลิ่วหา
นำแห้งหอบหมอบลงส่งสายตา
เคล้าแข้งขาโอนอ่อนวอนเอ็นดู

บิปลาจี่จุ่มแจ่วแล้วหยิบยื่น
ดีใจรื่นชื่นอิ่มท้องยิ้มสู่
จับขัดสีฉวีแวมฟอกแชมพู
มะมาอยู่ขนำสวนลำไย

ที่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงหวังเจ้า
เป็นยามเฝ้าผลดอกกระรอกไล่
บึ้งบ่างหนูรูรากกัดกากใบ
พอทำได้อีกแรงช่วยแบ่งเบา

ค่ำเลยล่วงดวงจันทร์พลันกระจ่าง
ข้าขดร่างลงอิงหลังพิงเสา
เจ้านอนหนุนอุ่นไอจากไฟเตา
ข้าหง่อมเหงาเจ้าหง่าวขาดสาวเคียง

รพีกาญจน์

(https://scontent.fbkk17-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/23844913_1394154950693287_3205940592110482174_n.jpg?oh=31fc1b6b185408af7dcb5838e3a87a47&oe=5AF782D6)
บ้านแคบ เห็นมะแมวยังนอนทับกันเลย :21:

เจ้า"นำโชค"แน่เชียวเหมียวหง่าวนั่น
รอหลายวันไร้แววไม่แหง่วเสียง
หรือติดท้ายบรรทุกหลบซุกเคียง
ขึ้นเคี้ยวเมี่ยงเมืองเหนือเมื่อปลายปี

มั่นใจนักแน่แน่วนั่นแมวน้อง
ฟังสิร้องได้ชัวร์ตัวส้มสี
ตาจมูกหูคางหางเรียวรี
ขาทั้งสี่ครบครัน คือ...สัญลักษณ์

ฝากอ้ายแลเลี้ยงดูให้อยู่ชิด
นอนแนบติดอกซ้ายอย่าไสผลัก
ซูบซีดเซียวเหี่ยวห่อนวอนฟูมฟัก
วันว่างพักงานพร่องน้องไปรับ

ดิน

 :0493: