|
หัวข้อ: เรื่องเล่า "วันเด็ก" เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13 มกราคม, 2561, 09:05:47 PM ถอนออมทรัพย์นับฝากจากออมสิน เป็นค่ากินค่ารถค่าขนม เที่ยววันเด็กเสาร์แรกตุลาคม ครูพาชมงานใหญ่จัดในเวียง พอได้ยินดีใจหัวใจเต้น เราวิ่งเล่นไชโยโห่ส่งเสียง อยากเร่งวันเร่งคืนตื่นจากเตียง เข้าแถวเรียงทั้งหมดขึ้นรถยนต์ แหละแล้ววันนั้นหนาก็มาถึง รถตะบึงเลี้ยวลดบดถนน ผ่านเรือนแพแม่น้ำบางตำบล สวนผู้คนเดินวิ่งมีหญิงชาย เห็นตึกลานบ้านช่องร้องคึกคัก รถทะลักแล่นหยุดยาวสุดสาย แยกไฟแดงเหลืองเขียวเลี้ยววุ่นวาย ร้านซื้อขายป้ายปิดติดราคา เห็นเครื่องบินบินร่อนลงเงยไต่ เห็นรถไฟชั่กชั่กจอดพักท่า เห็นโฆษกวิทยุกรมประชา(สัมพันธ์) เห็นสิงสาราสัตว์สวนตีนดอย แสนสนุกสุขใจวัยประสา กลับบ้านนาคุยคุ้งเป็นฟุ้งฝอย ซับสิ่งสรรค์บันเจิดล้ำเลิศลอย เมื่อเด็กน้อยคิดเห็นอยากเป็นครู รพีกาญจน์ เมื่อ 6 ตุลาคม 2505 หัวข้อ: Re: เรื่องเล่า "วันเด็ก" เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 14 มกราคม, 2561, 05:21:40 PM (http://www.oknation.net/blog/home/user_data/file_data/201309/20/5057825d0.jpg)
เล่ามั่งดิ ครั้งวัยเยาว์เล่าย้อนว่าตอนนั้น ไม่ค่อยทันเทียมใครใจหดหู่ จะเป็นวันอะไรได้แค่ดู ครอบครัวหนูยากจนจำเจียมใจ มีพี่น้องแปดคนแม่ทนเลี้ยง ฝ่าแดดเปรี้ยงลมกล้าเมื่อยล้าไหล่ ต้องพายเรือล่องลำน้ำเชี่ยวไกล กว่าจะได้เงินตรามาเจือจุน ใช่ว่าไม่อยากได้แต่ไม่ขอ รู้แม่พ่อเหนื่อยยากลำบากวุ่น ไม่มีเงินหมกถังมีตังค์ตุน นับว่าบุญยังดีที่เติบโต เด็กวัยเดียวเที่ยวเล่นก็เห็นอยู่ บ้านเบ้อเร่อหราหรูรถตู้โก้ เทียบกับบ้านเราเล่าเก่าเซโซ กะโปโลเรือนร่างมอมด่างดำ กะโหลกกะลาคว้าได้เล่นขายของ กระบี่กระบองบอบ้าตัวคราคร่ำ ม้าก้านกล้วยขี่เล่นเต้นระบำ ต่องแต่งต่ำโหนดะ...ทางมะพร้าว เหงื่อไคลเค็มเต็มคราบลงอาบน้ำ โผผุดด่ำมุดโลดโดดพุ่งหลาว ว่ายแหวกเวียนวกแวะแกะเบ็ดราว โตเป็นสาวใช่เลือนยังเหมือนเดิม กลับบ้านสวนหวนหลังยังสนุก มีความสุขเสมอไม่เห่อเหิม ลงลอยคอรอคนจนเป็นเริม กลับบ้านเติมแต้มยา...ตาก็บวม.....? ดิน เดี๋ยวนี้น้ำในคลองลงเล่นไม่ได้เหมือนก่อน คัน ตาบวม เป็นเม็ดตามริมฝีปาก :29: |