เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(https://scontent.fbkk1-6.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/27657630_1861043063966178_1724594099272435625_n.jpg?_nc_fx=fbkk1-6&_nc_eui2=v1%3AAeE5m2M8fDeqnc6eYbor0a2O1ocpBe5RZM0_RS908A5tXjfubV0f9NFRheO1WAU3n72mB7HD3we795SwDDm_NoOgIf_oy-tUhkO60XUevvWi0Q&oh=6a9f43cb44c687fd5f771047fc39a46c&oe=5B09072C)

คืนนั้นตีนภูหินร่องกล้า

ดึกสงัดคืนนั้นพระจันทร์ปิด
ความมืดมิดปกคลุมตะคุ่มแสง
ท่ามเทือกเขาทมึนผืนทะแยง
เสียงแมลงหวีดหวิวสยิวทรวง

ยินเสียงลมหายใจให้จังหวะ
บ้างปะทะเสียงกรนจนหนักหน่วง
แม่หลับหนอพ่อกรนละคนดวง
ค่อนคืนล่วงเงียบงันแต่ฉันกลัว

บ้านเรือนห่างกลางป่าในครานั้น
อาศัยจันทร์ส่องสว่างทางสลัว
หากคืนไหนเมฆหนาพามืดมัว
มิรู้ตัวอะไรต่างให้เดิน

ตัวแข็งทื่อเช่นนั้นใจสั่นแล้ว
เงี่ยหูฟังดังแว่วป่าแนวเหิน
เสียงนั้นคราง..โฮกฮาก มาจากเนิน
แต่บังเอิญพ่อนั้น ท่านพลิกกาย

พ่อพลิกมาขยับจับผ้าห่ม
ท่านลูบผมเบาเบาท่ามเงาฉาย
เสือภูเขา ส่งเสียงเพียงคำคาย
แต่เป้าหมายมิใช่ในบ้านเรา

พ่อกระซิบเสียงแหบหูแนบชิด
มือพ่อปิดเสียงรู้ เสือภูเขา
แม่โอบกอดฉันไว้ให้แนบเนา
ฉันรู้สึกแม่สั่นเทาและเข้าใจ

กุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก เสียงพ่อ ปากห่อเรียก
หญ้าก็เปียก ลุยป่าเรียกหาไก่
เสียงแม่บอกเจ้าป่าหรือหมาไน
ขโมยไปเช้าตรู่สองหูยิน

มีรอยเลือดเป็นทางสาปสางส่ง
กลางป่าพงมีใครรุกไล่ถิ่น
พ่อโกรธจนตัวสั่นจนฉันชิน
"คนขโมยไก่กูกิน...มึงตาย!!"

พิณจันทร์
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑
 :letter:
 คืนนี้ขอทุกท่าน คิดดีทำดีได้ดีบุญรักษาพระคุ้มครอง ขอความเจริญในชีวิตจงเกิดมีแด่ผู้ที่มีความซื่อสัตย์ต่อครอบครัวและผู้อื่น ฝันดีค่ะ

(https://scontent.fbkk1-6.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/27751784_1862269950510156_4610248649276129253_n.jpg?_nc_fx=fbkk1-2&_nc_eui2=v1%3AAeG1HHLyqvqCJV-kyLaiHBcYIfwEZjeNLMSoY0jxXQg8jPBbbH6uvQRqnY4uL0NzdQBY_Yb4unRO20-uK8I6Pmy386u4cIB8yUUkOL2ozOuu8g&oh=929399af0a5710604a6e7466a93c66ff&oe=5ADBFACC)

จันทร์กระจ่างแล้ว

ข่าว"ไอ้โต้ง"ของพ่อโดนล่อเป้า
ต่างก็เดาว่าเสือเวทย์เหลือหลาย
มีวิชามนต์ดำอำพลางกาย
ที่สุดหมายเจ้าของไก่ของมัน

หากแต่พ่อมิเชื่อชักเหลืออด
แค่ปรากฏหลักฐานตระการนั่น
ก็เห็นเห็นเลือดไก่หากไล่ทัน
จะมิหันฟังความโดนหยามตน

พ่อเร่งซ่อมเล้าไก่จวบใกล้ค่ำ
แม่รีบทำกับข้าวราวแข่งฝน
เสร็จเรียกกินกันก่อนดูร้อนรน
เสียงพ่อบ่นหน้านิ่วไม่หิวเลย

แม่รีบเก็บสำรับหยิบจับซ่อน
ทั้งรีบร้อนมองดูมิอยู่เฉย
ปิดประตูเล้าไก่อย่างให้เคย
แต่พ่อเอ่ยเปิดไว้ "ให้มันมา?"

พ่อนั่งลับมีดยาวจวบราวค่ำ
บ่นงึมงำ ฟันจริงพวกสิงสา
กูจะเฉาะให้ถูกตรงลูกตา
เสียงแม่ด่า ชั่งมันแบ่งกันกิน

ดึกสงัดคืนนี้ไม่มีเมฆ
พระจันทร์เสกแสงงามอร่ามถิ่น
คล้ายแม่หลับจับใดก็ไม่ยิน
หากแต่ผินมองไหนพ่อไม่มี

ฉันตระหนกนึกรู้พ่ออยู่ไหน
เสียงเรไรเงียบงันฤาหวั่นผี
เสียกสวบสากป่าหญ้า พ่อพาที
"มึงอย่าหนี ไอ้แม้ว แมวขโมย"

เสียงตุบตับ ไม้ใผ่ ดังให้ถี่
แม่วิ่งรี่ ไปทางร่างแห้งโหย
พอแล้วพ่อ ปล่อยไปอย่าไปโบย
แม้วโอดโอย กราบเฉยพ่อเลยยอม

"มึงลบหลู่ปู่หญ้าเจ้าป่าผี
ประพฤติดีร่างกายฤาผ่ายผอม
อาศัยอยู่ภูผาชรางอม
ปลูกฝิ่นล้อมสูบควันโทษทัณฑ์ใด"

แม้วข้ามห้วยกลับภูที่อยู่นั่น
แม่แบ่งปันข้าวสารอาหารให้
หลังจากนั้นมินานทหารไป
ทำลายไร่ปลูกฝิ่นหมดสิ้นเอย.

พิณจันทร์
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑

 :jub jub: คืนนี้ขอทุกท่าน คิดดีทำดีได้ดีบุญรักษาพระคุ้มครอง ขอความเจริญในชีวิตจงเกิดมีแด่ผู้ที่มีความซื่อสัตย์ต่อครอบครัวและผู้อื่น ฝันดีค่ะ