|
หัวข้อ: เกลียด เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 12 มีนาคม, 2561, 11:47:49 AM เกลียด
ประพันธ์โดย “มันแกว” @@@@@@@@@@@@@ :27: ความเกลียดคือยาพิษทำจิตหลง มัวพะวงกลั่นแกล้งสำแดงผล เป็นเพราะจิตคอยคิดลิขิตตน อาจบันดลเป็นไปให้โรครุม อาจเจ็บป่วยไม่สบายร่างกายหด เหตุเพราะกฎธรรมชาติอาจมาสุม จิตใจเราระวังคอยควบคุม อาจไม่คุ้มด้วยเหตุอาเพศพา เราเกียดใครใจเราเท่านั้นรู้ จะร้องกู้ก้องไปกระไรหนา ใช้พระธรรมข่มใจในอุรา อย่านั่งบ้าบ่นใครไปคนเดียว ธรรมะสอนทำจิตบริสุทธ์ เปรียบประดุจน้ำใสให้แลเหลียว ใจจะว่างโล่งไปได้จริงเชียว อย่ามัวเที่ยวโกรธกันสุขสันต์เอย. :21: ”มันแกว” ๑๒ มี.ค.๖๑ หัวข้อ: Re: เกลียด เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 13 มีนาคม, 2561, 10:46:04 PM เพราะมนุษย์สุดนิยาม...เป็นคำไหน ความโกรธ เกลียด จัญไร ใคร่เปิดเผย ก็ต่อเมื่อ ถึงครา ว่าจำเลย และเปรียบเปรยว่าเขาคราวเกลียดกัน ก็ไม่แปลกเท่าว่า..ต่อหน้าเขา ลอยหน้ายิ้ม รับเอา ราวสุขสันต์ ใส่หน้ากาก สตอร์เบอรี่ ทุกวี่วัน ลับหลังนั้น...หมั่นไส้...ไซร้ด่าทอ ใครเกลียดเรา เล่าดู ไม่รู้เห็น วางประเด็นนี้ไป...ให้คนก่อ ยิ่งเกลียดมาก ทุกข์มาก ลำบากนอ เราไม่เกลียด เขาก็พอ..เราสุขใจ. หัวข้อ: Re: เกลียด เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 14 มีนาคม, 2561, 06:20:49 PM
|