เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => บทประพันธ์อันน่าประทับใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: share ที่ 15 มีนาคม, 2561, 03:14:16 PM



หัวข้อ: หนูอ่อนภาษาไทย
เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 15 มีนาคม, 2561, 03:14:16 PM
...หนูอ่อนภาษาไทย         ไม่ว่าใครก็บอกหนู
การบ้านของคุณครู               หนูไม่รู้วิธีทำ

...ครูให้แต่งกาพย์ส่ง              หนูยังงงการเลือกคำ
หนูได้แต่ท่องจำ           ความสำคัญนั้นฉันใด

...แต่งกลอนก็พอทน              หนูไม่บ่นทนแต่งให้
ต่อมาหนักขึ้นไป               โคลงไม่ไหวใครช่วยที

...ครานี้ถึงแต่งฉันท์              อะไรกันฉันอยากหนี
ความรู้ประดามี                      ไม่พอที่จะแต่งเลย

...หนูขอความเมตตา              กลับโดนด่าเอาเฉยเฉย
คนช่วยไม่มีเลย.                    หนูไม่เคยจะเข้าใจ

...ไม่รักหรือใฝ่ดี          วัดตรงนี้หรือไฉน
หนูแต่งเองไม่ได้         หนูจะไปทางไหนดี

...งั้นหนูก็ขอลา            พอทีหนาหันหลังหนี
สายวิทย์นั้นยังมี           พวกพี่พี่ที่เมตตา

...โจทย์เลขแสนยากยิ่ง.       หนูถามจริงตอบจริงมา
หนูเห็นที่พึ่งพา                     จึงหันหาความเข้าใจ

...หนูอ่อนภาษาไทย              ก็ผู้ใดเล่าผลักไส
เด็กน้อยย่อมเข้าใกล้            แสงส่องให้ได้เติบโต

สมาชิกหมายเลข 1461745  Pantip


หัวข้อ: Re: หนูอ่อนภาษาไทย
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 22 มีนาคม, 2561, 02:06:38 PM
:30:

หนูอ่อนภาษาไทย  จงจำไว้ใช่โมโห
อ่านมากหากเติบโต  จะได้โชว์โอ้อวดตน

ครูให้แต่งกาพย์ส่ง    หนูงวยงงจงไปค้น
ห้องสมุดปุจฉาคน    อาจได้ผลมิจนใจ

แต่งกลอนก่อนบอกปัด  หนูจงหัดจัดเรียงใหม่
สัมผัสนอกและใน       จำให้ได้ขึ้นใจเรา

แต่งโคลงใช่โหวงเหวง   อย่ามัวเกรงจงเร่งเข้า
เอกเจ็ดเคล็ดลับเอา      โทสี่เล่าจำจงดี

แต่งฉันท์นั้นมิยาก      จึงขอฝากอย่าจากหนี
แผนผังยังพอมี         ลองแต่งซีมิยากเลย

หนูขอความเมตตา    บอกโดนด่าหน้าตาเฉย
ฝึกฝนอย่าบ่นเปรย    หากมิเคยต้องตั้งใจ

พยายามความมุ่งมั่น   เถอะสักวันพลันสดใส
ยืมจมูกเขาหายใจ     แล้วเมื่อไหร่หายใจเป็น

นิดหน่อยจะขอลา     คิดซิว่าถ้าเคี้ยวเข็ญ
เรียงร้อยถ้อยประเด็น  หายลำเค็ญเห็นแนวทาง

วิริน
๒๒/๓/๖๑