|
หัวข้อ: มนุษย์ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 22 เมษายน, 2561, 09:51:53 PM มิใช่ง่ายดายดางอย่างที่คิด ผลถูกผิดชี้ชัดรีบตัดสิน หันซ้ายขวาหน้าหลังฟังยลยิน ตวัดลิ้นอ้าโอ่โชว์ฟันปลอม มิใช่ง่ายดายดางอย่างรวมเลข จับปัจเจกทุรนมึนมนต์ขอม ภาพผ่านล่าพร่าลายประกายกรอม เซ่อยอบยอมกรายโก่นโพนทะนา มิใช่งายดายดางอย่างสารสื่อ เร่งลงมือพิฆาตปรารถนา รวบรวมมั่วตัวบทยกกฎกา เดียดชี้ด่าดิรัจฉานรานการุญ มิใช่ง่ายดายดางอย่างสำทับ เปิดโปงสับหลังไล่ไกกระสุน กราบกรานพ่อยอสรวงทวงพระคุณ ฝ้าเศษฝุ่นคราบไคลค้นไม่เจอ มิใช่ง่ายดายดางอย่างผสม ร้อยคารมเคียงคำนำเสนอ สระคล้องรองรสสะกดเบลอ หลงละเมอสากลชนซูฮก มิใช่ง่ายดายดางอย่างที่คิด จัดจริตปรับแปลงแผลงผงก มองปลายไม้ใต้รากราบเพียงรก อยู่หยกหยกไยรู้ลึกหนาบาง รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: มนุษย์ เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 22 เมษายน, 2561, 11:02:51 PM ก็ไม่ยากใช้จิตคิดกำหนด จะหมดจดงดงามยามรุ่งสาง อย่าหมกมุ่นจดจ้องต้องปล่อยวาง ถ้าไม่ขวางเห็นปลายทางอยู่รำไร ก็ไม่ยากปล่อยวางอย่าขวางเขา ทำตัวเบาลอยลิ้วปลิวถึงไหน มิขัดแย้งอย่าเก่งกว่าคนใด เออออไปมิกระเดียดรังเกียจนา ก็ไม่ยากกำหนดจิตอย่าคิดมาก ต้องจรจากทุกคนจนตามหา อย่าวุ่นวายอ่อนเปลี้ยเสียเวลา คงมิช้าตามกำหนดต้องหมดไป ก็ไม่ยากยามหมดครบวาระ ต้องสละร่ายกายพายมิไหว ทุกสิ่งสร้างทิ้งร้างต้องห่างไกล ฝึกทำใจมิยากหากปล่อยวาง มนตรี ประทุม “มันแกว” ๒๒ เม.ย.๖๑ หัวข้อ: Re: มนุษย์ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 23 เมษายน, 2561, 10:11:54 PM ละจากถือมือเกร็งคลายเคร่งเครียด ละจากเกลียดเบียดบังชิงชังร่าง ละจากหนักผลักเขาปล่อยเบาบาง ดีร้ายช่างห่างไกลออกไม่เอา ยากเกินก้าวยาวสุดถึงจุดนั้น ยังเสียวสั่นหวั่นหวาดทรวงขลาดเขลา ยังยึดติดคิดครองโลภของเรา ก่นโศกเศร้าเซซัดเพื่อนพลัดพา ดำรงชีพตีบตันแบ่งชั้นยศ ดำรงกฎกั้นแดนก่อแผ่นผา ขีดเขตต่ำไต่ปีนเส้นตีนชา แลล้ำหน้าอย่านะดันกระเด็น สูดอุจาดสาดตมชื่นชมหอม น่าดมดอมดังถอยเมินม่อยเหม็น จึ่งกระโจนจากลำปูดจำเป็น ฤกษ์ยามเย็นเข็นเฮงซาเล้งลุย เกิดรากแก้วกำเกิบอยู่เติบใหญ่ เชือกชักใบบังลมลาถ่มถุย คลื่นซัดซ่าฮาเฮฮูเลฮุย หม่นหน้ามุ่ยซุยซุกสนุกไร หลีกเร้นทำลำบากมิอยากพบ ซอกซอยหลบหลายหนเจอจนได้ คุ้นเคยชั่งชอบรักยิ้มทักไป อายุไขใช่ร้อยเสื่อมถอยตาย รพีกาญจน์ |