หัวข้อ: ...ครวญโคลงรับอรุณ...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 23 พฤษภาคม, 2561, 08:18:19 AM
...ครวญโคลงรับอรุณ...
ริ้วแสงทองฉาบไล้.........อรุณ
โชยกลิ่นหอมพิกุล.........แรกแย้ม
ฉายฉานอ่อนละมุน........ละเมียด
แดงเรื่อเจือสองแก้ม......แช่มช้อยฉวี
ดุจเทพีแน่งน้อย.............นั้นเทียว
ดวงเนตรดั่งคมเคียว......หยาดเยิ้ม
ชะม้อยชะม้ายเหลียว......ผายผ่าน
ทำพี่ไหวสั่นเทิ้ม.............รุ่มเร้าถวิล
รวยรินระอุร้าว.................คืนวัน
กระต่ายหมายปองจันทร์...แจ่มฟ้า
จวบแจ้งสุริยัน..................กระจ่าง
สว่างทั่วแหล่งหล้า............ไป่ร้างบุหลัน
รำพันเพ้อพร่ำแม้.............เพียงเงา
โหยห่มมิบรรเทา.............เกี่ยวคล้อง
ครวญโคลงแผ่วเบาเบา....เพียงบอก
รติเสียงเรียกร้อง..............จากห้วงใจเหงา
Soul Searcher
Inspired to write 23/5/2018
|
หัวข้อ: Re: ...ครวญโคลงรับอรุณ...
เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 23 พฤษภาคม, 2561, 01:38:43 PM
อรุณรุ่งแดดส่งฟ้า กระจ่าง
เหล่าปักษาหาทาง แน่แท้
โบยบินมุ่งออกห่าง รังก่อน
จรลับไกลมิแพ้ เที่ยวใกล้ไกลไป
เหล่าภมรสัตว์น้อย ลอยมา
หอมพฤกษาชวนพา มุ่งเข้า
ดอมดมดื่มมิลา หวานชื่น ฉ่ำนา
หอมกลิ่นเกษรเฝ้า จวบสิ้นมืดไป
ชนรำพันออดอ้อน ใครเห็น
สัตว์โลกวิถีเป็น เช่นนี้
ใครมีทุกข์ลำเค็ญ ดูสัตว์ นาท่าน
วันหนึ่งนั้นมิลี้ อยู่ให้สุขเทอญ
|
|
มนตรี ประทุม “มันแกว” ๒๓ พ.ค.๖๑
|