|
หัวข้อ: ...อาสาฬหบูชา รำพึง... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 27 กรกฎาคม, 2561, 12:09:03 PM ....อาสาฬหบูชา รำพึง... อาสาฬหบูชา หันหาวัด หวังขจัดอวิชชา คร่าหม่นหมอง สัปปายะวาสี ปรีดาปอง ตามครรลองแห่งธรรม น้อมดำเนิน อัฏฐศีล ปฏิบัติถือครัดเคร่ง ห่อนรีบเร่งคว้าไขว่ใฝ่ตื้นเขิน ทั้งสุขทุกข์หม่นม้าง ทิ้ง หมางเมิน สงัดเดิน ค้นหาสัจจาธรรม แม้อาจดูเวิ้งว้าง หนทางเปลี่ยว เหมือนโดดเดี่ยว ไห้หวนนึกครวญคร่ำ เสียงกายจิต เพรียกพร้องซ้องลำนำ คมคายคำ...สิก็เป็นเช่นนั้นเอง Soul Searcher Inspired to write 27/7/2018 หัวข้อ: Re: ...อาสาฬหบูชา รำพึง... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 30 กรกฎาคม, 2561, 02:50:21 PM ลมอ่อนโชยชายริ้วระผิวหน้า ค้นขอบฟ้าแคว้งคว้างอย่างพิศเพ่ง นิ่งสงบผืนน้ำ นักวังเวง คล้ายบทเพลงชีวิต ลิขิตครวญ ท่ามกลางความเงียบงัน คือสันโดษ ละทิ้งโกรธโลภหลง พะวงถ้วน ปลดเปลื้องความคลั่งไคล้ไล้รัญจวน ทั่วทบทวนปรัศนี แห่งชีวิต อะไรหรือ ที่ใจหวังไขว่คว้า เมื่อหมองหม่นวิญญาณ์ พร่าเลือนจิต แม้หมกมุ่นวุ่นวาย แหนงหน่ายคิด แนบเนืองนิจ ขบค้างมิห่างเว้น หากทุกข์เกิดจากใจที่ไหวหวั่น รุกรานบั่นอุราเหมือนฆ่าเข่น คอยตักเติมเชื้อไฟสุมใส่เมรุ เคล้ากรรมเวร ผลิผลดลวอดวาย รู้ทั้งรู้แต่ใจ ดื้อไถ่ถอน รั้งอาวรณ์ ขื่นขมระทมหน่าย ซ้องสนิทแนบขันธ์จนวันตาย นอนกอดก่ายเศษซากมิพรากเลือน ลมอ่อนโชยโบยพัดสะบัดพลิ้ว เหมือนปลิดปลิวอารมณ์ห่มคล้อยเคลื่อน เมื่อเกิดดับลับไป ใหม่มาเยือน ตอกย้ำเตือนอนิจจัง ในทั้งปวง Soul Searcher Inspired to write 30/7/2018 |