หัวข้อ: อ่อนน้อมถ่อมตน เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 09 สิงหาคม, 2561, 10:17:46 PM (https://scontent.fbkk12-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/38777298_2147294498674365_2050449900012830720_n.jpg?_nc_cat=0&oh=f420d72a994f8350582ecc775e65c90e&oe=5C098251)
....อ่อนน้อมถ่อมตน.... เมื่อหัวใจหยาบกระด้างเขียนวางส่ง จิตยังคงวุ่นวายตระกายศิลป์ มีด้วยหรือถ้อยขานก่อกานท์ริน จะยลยินอ่อนช้อยเหมือนอ้อยตาล หากจิตใจผู้เขียนเพี้ยนและหยาบ ถ้อยคำฉาบรสใดก็ไม่หวาน จะหยิบคำก็ยากลำบากนาน จิตใจค้านหมดสิ้นจินตนา รังจะมีแต่เห็นเป็นสนิม กลายเป็นลิ่มกัดใจย้อนไปหา ความหมกมุ่นทุกข์ถมสั่งสมมา หมดสิ้นค่าถึงขั้นสำคัญตน ยกตัวเองเกินค่าปัญญาอื่น ใครหยิบยื่นแนะนำแลพร่ำบ่น ยกความรู้มากมายหลากหลายคน จะยินยลแบบใครเลือกได้เอง เพราะหัวใจหยาบโลนมิโอนอ่อน ใครแนะสอนกลับชมอบรมเก่ง มิเห็นค่าความรู้ผู้บรรเลง พูดข่มเหงประชดประชันไป แท้หากดูผู้เขียนเพี้ยนและหยาบ อ้อยตาลฉาบคำวางงานสร้างใหม่ ต่อตาลอ้อยร้อยสวนขบวนใด ก็บรรลัยทั้งสวนขบวนกลอน พิณจันทร์ ๙ สิงหาคม ๒๕๖๑ |