เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 29 สิงหาคม, 2561, 08:05:46 PM



หัวข้อ: ...พิรุณร่ำ...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 29 สิงหาคม, 2561, 08:05:46 PM

...พิรุณร่ำ...

พิรุณร่ำ...รำพัน...ท่วมรันทด
แต่ละหยด...หยาดริน...มิสิ้นสาย
หลากนที...พรูพรั่ง...หลั่งเรียงราย
ทดระบาย...ความนัย...ฤทัยนั้น

หยาดน้ำตา...เปลี่ยวเหงา...เมื่อเคล้าฝน
อัสสุชล...ท้นนอง...สองตานั่น
กำซาบซ่าน...หว่างทรวง...ห้วงจาบัลย์
เกินกีดกั้น...กำสรด...เป็นบทกลอน

ดุจดังนก...ปีกหัก...ที่มักเปรียบ
อกเสี้ยมเสียบ...รวยริน...ด้วยศิลป์ศร
ต้องคำสาป...ด่าวดิ้น...สิ้นกำจร
ระเนนนอน...เกลือกหล้า...ชะตากรรม

ตระหนกแม้...หวนลม...ที่ห่มพัด
ย้อนกระหวัด...หักห้าม...คล้อยยามค่ำ
หอมไอดิน...กลิ่นหญ้า...พลัดพร่าจำ
ระงมงำ...เงื้อง่า...เพียงปรารภ

หมั่นเติมพจน์...ชดช้อย...เชื่อมรอยวาสน์
แพรวพิลาส...สดใส...ใจสงบ
หากกรังกร้าว...ร้าวราน...ผลาญพัลลภ
คงพานพบ...แต่วิตก...อุทกภัย

ผ่านรพิ...ทิพา...ราตรีล่วง
บากบำบวง...สรวงฟ้า...สุธาไหน
ขอพิรุณ...พราวพร่าง...หว่างหทัย
ชโลมไล้...เพียงรื่น...หอมชื่นคำ

Soul Searcher
Inspired to write 29/8/2018




หัวข้อ: Re: ...พิรุณร่ำ...
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 29 สิงหาคม, 2561, 10:00:30 PM
:30:

พิรุณโปรยเช้าสายมิวายเว้น
ท่วมชัดเจนถ้วนหน้าฟ้าครวญคร่ำ
จากขุนเขาไหลล้นใครคนทำ
ต้องรับกรรมกันไปในทุกปี

เจิ่งห้วยหนองคลองเขื่อนนะเพื่อนพ้อง
เกินปกป้องไร่นาพาหลีกหนี
เสียหายหมดหดหู่รู้ตัวดี
กลายเป็นหนี้พอกพูนสูญข้าวไป

น้ำตารินหลั่งหยดรันทดแสน
ผลตอบแทนหนักหนาข้าหวั่นไหว
มองหนทางมิเห็นลำเค็ญใจ
อุทกภัยกลืนกินทรัพย์สินจม

วิริน
๒๙/๘/๖๑

 :30:




หัวข้อ: Re: ...พิรุณร่ำ...
เริ่มหัวข้อโดย: รอยทรายบนสายลม ที่ 30 สิงหาคม, 2561, 05:14:48 AM


หยาดน้ำใสไหลผ่านเนิ่นนานล่วง
เข้าสู้ห้วงหดหู่มิสู้ข่ม
อธิษฐาน..เทพวสันต์บันดาลลม
ปัดเป่าตรม..พาพัดขจัดไป

อนิจจาเพื่อนยาของข้าเศร้า
ทั้งหงอยเหงาไร้สุขทุกข์ไฉน
ปรารถนารังสรรค์จรรโลงใจ
แต่พรใด ก็เกิดดับไปกับตา

พระพายโบกพัดพร้อมน้อมพำนัก
วายุภัคแข็งแกร่งแหล่งภูผา
มอบแรงเรียงเพียงร้อยสร้อยศักดา
ด้วยจรรยาแห่งรักประจักษ์จินต์

อันมนุษย์สุดหัวใจในเมตตา
กอร์ปไมตรีกรุณา..มิผกผิน
หทัยเพื่อนพร้อมพรักพิจักษณ์ริน
เข้าสู้ห้วงสมถวิลแม้นเสื่อมคลาย

ให้ระลึกเจือบุญที่หนุนภพ
แต่ปางก่อนนั้นจบ..เลือนสลาย
แต่ปางใหม่ไกลห่างย่อมวางวาย
อักษราผ่อนคล้าย..ส่อเค้าดี

ให้ท่านสุขเถิดหนอพระลอเอ๋ย
อย่ารอเลยความรัก..วัสสานนี้
ปราบดาศึกชนะตน พ้นวีธี
อยู่อย่างผู้รู้ดี..ล้นรักใจ !

ณ​ัฐสุรางค์ เจ้าค่ะ
Inspired by Natural Love Angels
Nattsurange
​30/08/2561

 :21:
ฤดูอกหัก  

https://youtu.be/uP2u9S0JGJc