เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

นับกี่ฟุตผุดโผล่โด่เด่ตั้ง
บันทึกครั้งพบที่กี่สมัย
กี่รุนแรงแซงซัดพิบัติภัย
เสื่อมกษัยกี่เกลาฤๅเบาบาง

รับไอแดดแผดร้อนตอนแสงจ้า
เวียนทิวาพวยพุ่งเที่ยงรุ่งสาง
ลูบชโลมโถมทวนฟ้าครวญคราง
ฝนถั่งท้างกลางกลายท้ายฤดู

ซับความเย็นยะเยือกเกลือกหมอกขาว
เหมยขาบพราวหนาวจัดลมพัดสู่
มืดมัวคลุมลุ่มต่ำล้ำเลยภู
ปรากฎคู่รูปทรงยังคงเดิม

สัญลักษณ์ปักพื้นยืนตระหง่าน
ตรงเนิ่นนานมิใช้อะไรเสริม
ปราศปูนทรายป้ายปิดอิฐแต่งเติม
พอกฐานเพิ่มเชื่อมดึงขึงเหล็กราว

นับผองเภทเหตุการณ์ผ่านมฤต
จบชีวิตลงสิ้นบนดินด้าว
ต้องพายุพลุเพลิงพ่นเถิงดาว
อื่นแตกร้าวเสาหลักประจักษ์ตา

อันผิวหนังมังสะกระดูกอ่อน
ถูกกัดกร่อนด้วยโศกโรคชันษา
เฝ้าปลอบใจใช่เฉื่อยอยู่เรื่อยมา
เทียบหินผาอดทนเถิดบ่นบอ

รพีกาญจน์