เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 23 กันยายน, 2561, 08:30:12 AM



หัวข้อ: โกรธ
เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 23 กันยายน, 2561, 08:30:12 AM



(https://preview.ibb.co/eqrb1p/A0_BEE1_CE_8_C8_F_483_C_9_FA0_1_A3128_DAD258.jpg) (https://ibb.co/jEv3gp)

โกรธคือโง่โมโหหรือคือคนบ้า
พุทธทาสกล่าวมามิหมองศรี
เป็นคำสอนชาวพุทธแสนสุดดี
เป็นวจีอมตะนิรันดร์กาล

ใครจะโกรธเกลียดไปในตัวเขา
ตัวของเราลดละงามตามเล่าขาน
เมื่อยามโกรธหน้าตาพาลนลาน
กิจการงานอาจหมดอนาคตเอา

หนึ่งถึงสิบนับก่อนตอนเร้าจิต
ใช้เวลาหวนคิดคำของเขา
ให้สมเพชเวทนาว่าไม่เบา
สงสารเจ้าใจจิตที่คิดทำ

อุเบกขาวางเฉยเคยบ้างไหม
บังเกิดให้ใจสงบพบชื่นฉ่ำ
ใช้ความดีที่เห็นเป็นบทนำ
ความระยำในตัวสลัวลง

โลภโกรหลงนั้นเป็นเช่นลมผ่าน
อีกไม่นานสลายหายลุ่มหลง
มิโกรธตอบใครเขาเฝ้าตกลง
หมั่นฝึกปลงเรียนรู้ดูใจตัว

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๒๓ ก.ย. ๖๑


หัวข้อ: Re: โกรธ
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 23 กันยายน, 2561, 11:22:02 AM



“โกรธคือโง่โมโหคือบ้า”
อวิชชาครอบงำฉ่ำหูหัว
ริ้วโทสะถั่งโถมชโลมรัว
มืดหม่นมัวอาฆาตเข่นราดริน

ผรุสวาทวาจาต่อว่าฉัน
นี้แกล้งกันกอปรร้ายด้วยหมายหมิ่น
ปล่อยมานะอัตตาท่วมอาจิณ
ชุบชาชินยึดมั่นเรื่องฉันเธอ

ผิตรองตรึก ภาษาปร่าซัดสาด
เพียงพัดพาดวาดวีวจีเผลอ
ใช่เรื่องฉันหรือไร ไป่ป้องเปรอ
เพียงผันเจอ พบพาน ก็ผ่านไป

สบขยะของเน่าพึงเอาทิ้ง
ครั้นประวิงเนืองนิจพิศมัย
ย่อมสูดกลิ่นคละคลุ้ง ฟุ้งประลัย
สุดท้ายใจกริ้ววาง ค่อยสร่างซา

Soul Searcher
Inspired to write 23/9/2018