|
หัวข้อ: เมื่อปล่อยมา เบื่อปล่อยไป เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 03 ตุลาคม, 2561, 09:31:18 PM ก้มเดินด้อมอ้อมมองมือป้องหน้า แบะถ่างขากันลื่นพื้นตัวหนอน ตายเบื้องบนฝนตกอกเปียกปอน มันน่านอนในวัดเย็นจัดจริง เริ่มสลัวขรัวตาท่าทำวัตร พระเณรถัดแถวหลังนั่งเกร็งกริ่ง เปลวเทียนวูบธูปวาบภาพไหวติง สงบนิ่งน้อมลงโพล่งสาธุ ดึงตัวหลบลับบางข้างวิหาร ยินพระท่านว่าโหดโทษลหุ นำลูกหมาแมวใส่ในกระชุ ปล่อยหน้าอุโบสถปลดภาระ ทุกข์พระหาอาหารมิให้ขาด บิณฑบาตย่ำย่างทางขรุขระ เลี้ยงตนเหลือเผื่อหมาแมวมันนะ กรำฝนชะเป็นไข้หวัดไอจาม กวาดกอบเขี่ยขี้เยี่ยวหลายเที่ยวทิ้ง ซุกซนวิ่งเล่นไล่ไม่ฟังห้าม ปีนระเบียงเตียงตั่งดังโครมคราม ออกลูกลามหลานเหลนหลายเกินนับ ยกมือป้องยองโย่โผล่ล่าถอย คว้าแมวน้อยเร็วพลันรีบหันขวับ เพิ่งรู้โทษโปรดให้อภัยครับ จะนำกลับเลี้ยงดูอยู่อย่างเคย :18: ใครก็ไม่รู้นำแมวมาปล่อยหน้าบ้านจึงเลี้ยงไว้อย่างดีด้วยความเอ็นดู แต่ทนไม่ไหวครับ มันตะครุบจับนกเขา นกพิราบ นกกระจอกที่ลงมา จิกข้าวโปรยให้ลานบ้านเกือบไม่เหลือ คิดเอาไปปล่อยวัดให้พระดัด นิสัยถ้าจะดี เมื่อได้ยินพระสนทนากัน จึงนำกลับมาเลี้ยงดังเดิม รพีกาญจน์ |