|
หัวข้อ: ช้าช้า (ใช้ชีวิต) เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 14 ตุลาคม, 2561, 09:29:31 PM (https://scontent.fbkk1-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/44032537_2270788639658283_2205490488457297920_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_eui2=AeGzOKxAZ_2IDWfkfO5y91cWbCQBVTSF8Lcgk8aKNV1csvZMsNiSXbk8pbmS2Ss5qJtdhoErD9cjzf2HEXipW7EhK22_Sq7dNKckY4KmOJHlDw&oh=850ebb17ae95f1919fcebf42a07dd5cc&oe=5C530705)
..ช้าช้า..(ใช้ชีวิต) สายลมพัดโบกโบยผิวโหยแห้ง ฤดูแล้งมาเยือนแล้วเพื่อนฉัน ความรู้สึกมีไหมให้เหมือนกัน เช้าเช้านั้นหมอกเห็นเริ่มเย็นลง จิบน้ำชากาแฟดื่มแต่เช้า เร็วเร็วเข้าลวกลิ้นยกรินส่ง รีบอาบน้ำแต่งตัวหัวยังคง ม้วนอยู่ยงอย่างนั้นแต่วานซืน นาฬิกามองไปเดินไวนัก คดข้าวตักเรี่ยราดหกดาษดื่น ใส่ถุงร้อนเปิดปากมากเทคืน หยิบจับลื่นทัพพีร้อนที่มือ โยนห่อข้าวลงเบาะก็เพราะว่าง ไม่ต้องจ้างบางคนงานล้นถือ เพียงลำพังชีวาสู้หารือ มิต้องยื้อจิตใครให้ร่วมทาง เท่าที่มีอยู่เคียงพอเพียงสุข มิเคยทุกข์อับจนถึงหม่นหมาง แม้บางคราวล้าถอยแค่ปล่อยวาง มิเงื้อง้างโพยภัยมาใส่ตน แต่ก็มีหงอยเหงาทรวงเปล่าเปลี่ยว บางทางเทียวฟันฝ่าเมฆฟ้าฝน เพียงสายลมสมมุติประดุจคน คอยพร่ำบ่นชีวาช้าช้าเดิน. พิณจันทร์ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๑ หัวข้อ: Re: ช้าช้า (ใช้ชีวิต) เริ่มหัวข้อโดย: กระเจียวไพร ที่ 14 ตุลาคม, 2561, 09:50:49 PM คนอยู่ดอยก็เหงากับเขาบ้าง
มันก็ช่างแสนสูงฝูงนกเหิน จะไปเมืองนั้นหนาเราต้องเดิน ต้องเผชิญการปวดแข้งแสนเมื่อยนอน ก็ต้องช้าถ้าเร็วก็ไม่ยาก เดินไปถากตัดไม้ใช้เป็นขอน กลิ้งลงดอยขี่ไปให้อาทร และแน่นอนอันตรายไม่สู้ดี แต่ตีกระดานขึ้นขี่นี้ใช้ได้ ไถลไปลงดอยไม่ถอยหนี กลิ้งลงภูอู้ฮูสนุกดี คิดเข้าทีใช้ไหมความคิดเรา แต่เอาเถอะช้าช้าไปกันดีกว่า กว่าตกผาคอหักให้คนเผา เดินชมนกชมไม้ไพรลำเนา กว่าจะถึงเมืองนั้นเล่าก็เกือบวัน :12: |