|
หัวข้อ: เหล่าเย๋เป่าฮู่ เหล่าเย๋เป่าฮู่ เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 15 มิถุนายน, 2562, 01:14:21 PM ชุมชนซึ่งฉันอาศัยอยู่เป็นชุมชนใหญ่ มีวัดกว้างใหญ่เป็นศูนย์กลางใจของชาวบ้าน ย่านตลาดก็มีศาลเจ้าอยู่สองแห่ง เป็นแหล่งซึ่งพวกคนจีนที่ค้าขายให้ความเคารพนับถือมาก บริเวณวัด มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาอยู่ทั่วไป เป็นสถานที่ที่ชาวบ้านไปนั่งเล่นกันเป็นประจำ เย็นบางวันจะมีการแสดง มาปูเสื่อร่วมทำอาหารรับประทานกัน ส่งเสียงดังสนุกสนาน สำหรับพวกเราเด็กน้อยใหญ่ ที่นี่เหมาะสำหรับนั่งทำการบ้านและงีบหลับ บริเวณวัดมีถ้ำอยู่สามสี่ถ้ำ และสระใหญ่ซึ่งมีกำแพงล้อมไว้ ในสระมีเต่าจำนวนมาก มีจระเข้อยู่สามสี่ตัวด้วย เจ้าตัวใหญ่ยาวร่วม ๓ เมตร ชาวบ้านจะนำผักบุ้ง กระดูกหมูไก่มาให้พวกมันเป็นระยะ ๆ ฉันกับเพื่อนชอบเล่นซ่อนหากันมาก เพราะเรามีที่ให้ซ่อนกันได้หลายแห่ง อีกทั้งชุมชนเราก็มีตรอกซอยมากมาย เรามักเล่นซ่อนหากันในบริเวณวัด ซ่อนในถ้ำ ตามพุ่มไม้ ถ้ำเป็นที่ที่ท้าทายมากที่สุด มีรูลอดคดเคี้ยวไปมา แถมปีนป่ายได้อย่างสนุกสนาน เข้าไปในถ้ำหนึ่ง ไต่ขึ้นไปให้ถึงยอด สามารถกลับลงไปอีกถ้ำได้ วันหนึ่ง ขณะที่เราเล่นไล่จับวิ่งลอดไปมาตามรอยแยกของถ้ำ ทันใดก็มีเสียงดังลั่นสั่นสะเทือน ผนังถ้ำหนึ่งเกิดพังทลายลงมา เหล่าเย๋เป่าฮู่ (老爺保護) พวกเราทุกคนปลอดภัย แม้จะตื่นตกใจกันไม่น้อย หลังจากวันนั้น พวกผู้ใหญ่สั่งห้ามเราไปวิ่งเล่นบริเวณนั้นอีก จนกว่าจะตรวจซ่อมเสร็จ เพราะจระเข้อาจขึ้นจากสระ เดินทะลุออกมาได้ หลังจากนั้น เย็นวันหนึ่งเราตกลงกันว่า จะไปเล่นซ่อนหาบริเวณรอบศาลเจ้าเก่าซึ่งอยู่ห่างออกไป เราเล่นกันหลายรอบจนแทบทะลุปรุโปร่ง หาตัวกันได้ง่าย ฉันจึงคิดหาช่องทางซ่อนแอบใหม่ ขณะหยุดพักกัน ฉันจึงออกเดินสำรวจรอบศาลเจ้า เห็นมีกล่องใหญ่วางไว้หลายใบ ส่วนใหญ่ไม่ได้ใส่กุญแจ ฉันจึงลองไล่เปิดดู มีสินค้าที่เตรียมขายเก็บไว้บ้างไม่มาก แต่มีใบหนึ่งนั้นว่างเปล่า มีขนาดที่ฉันพอเข้าไปแอบซ่อนได้อย่างสบาย เมื่อเราเล่นรอบใหม่ ฉันจึงรีบวิ่งไปซ่อนในกล่องใบนั้นทันที ฉันพอใจมาก รู้สึกผ่อนคลาย คิดว่า ไม่มีใครพบเจอแน่ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง เออ หลับไปได้ยังไง ไม่เห็นน่าสบายเลย ฉันผลักฝาหีบ อ้า เปิดไม่ได้ ฉันยันตัวดันเต็มแรง แต่ไม่ขยับ ฉันพยายามอีก อีก อีก ใช้ทั้งมือและเท้า แต่ไม่ได้ผล เหงื่อเริ่มไหลท่วมตัว ความหวาดกลัว คืบคลานมา ฉันหมดแรง เริ่มร้องตะโกนให้คนช่วย แต่ เงียบ เงียบสนิท รู้สึกเหมือนมีเงาดำเฝ้าคอยเวลาอยู่ เฝ้ารอเวลา ฉันจะตายไหมเนี่ย เหล่าเย๋เป่าฮู่ เหล่าเย๋เป่าฮู่ ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้น รู้สึกเหมือนกับว่า ฉันหาตัวฉันเองไม่เจอ ฉันกำลังจมหายไป หายลึกลงไป ลึกลงไป ฉันกรีดร้องสุดเสียง และสะดุ้งตื่นขึ้นมา อ้า มืดสนิท ฉันอยู่ที่ไหนนี่ ฉันได้ยินเสียงคนรีบเดินมา ประตูเปิดออก ทันใดก็สว่างจ้าขึ้น โอ้ แม่ฉันเอง ฉันน้ำตานองหน้า โอ้ รอดตายแล้วเรา |