หัวข้อ: ...บ่วงรักอักษรา...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 03 กุมภาพันธ์, 2563, 02:52:35 PM
...บ่วงรักอักษรา...
หยุดพักรอทอรักมาถักร้อย
ชม้ายชม้อยคอยคำชุ่มฉ่ำหวาน
คืนถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดวงมาน
ก่อนล่มลาญเรี่ยติณ*สิ้นจำเรียง
เห็นวิหคผกผินบินลับฟ้า
ก็สะท้อนออกมาว่า*กลอนเสียง
สรรพสิ่งยั้งอยู่ครู่ประเอียง*
ก็จำเพลี่ยงพล้ำผลาญกาลเวลา
แต่กระนั้นงดงามความรู้สึก
หยั่งลุ่มลึกลาง*ทรวงผู้ห่วงหา
แม้นมืดม้างสร่างสิ้นจินตนา
ยังคุณค่าเยียรยง*ในทรงจำ
ทุกเส้นสายเกษียน*เสี้ยนลายสือ
หลืบเร้นคือความหมายพริ้งพรายร่ำ
ผู้จับจิตจับใจนัยลำนำ
จึงปลาบปลื้มดื่มด่ำคำกวี
แย้มยลกานท์ปานพบสบเนตรน้อง
สุขก็พร้องพรูพรั่งหลั่งเร็วรี่
เหมือนแพรไหมผูกมัดรัดรึงมี-
ลายวลีพร่างพริ้มประพิมประพาย
ตามแกะรอยลิขิตพิสวาท
ทะยานปราดไปถึงซึ่งจุดหมาย
ผู้ยินยอมหลอมใจให้ละลาย
ย่อมมิคลายจากบ่วงรักอักษรา
uswD5RGqcGs
รักเต็มปรี่ท่วมล้น.........หัทยา
ไหลออดเอื้อนวาจา......ดั่งน้ำ
หัวใจสื่อภาษา.............บริสุทธิ์
ปลิดทุกข์เทวษช้ำ.........ฉลักถ้อยประเทา*ถวิล
Soul Searcher
Inspired to write 3/2/2020
Note:
ติณ : หญ้า
ว่า : ร้อง
ประเอียง : งาม
ลาง : บาง, แต่ละ
เยียรยง : งามยิ่ง
เกษียน : เขียน
ฉลัก : สลัก
ประเทา : บรรเทา
|
|