เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: นักเลงเพลงยาว ที่ 03 มีนาคม, 2563, 10:28:55 PM



หัวข้อ: จากคนที่เฝ้ารอ
เริ่มหัวข้อโดย: นักเลงเพลงยาว ที่ 03 มีนาคม, 2563, 10:28:55 PM



จากคนที่เฝ้ารอ

เมื่อลมร้อนพัดมาอุราหม่น
คิดถึงใครหนึ่งคนจึงบ่นหา
เธอห่างหายไปไหนไยมิลา
โอแก้วตาหรือลืมคนปลื้มคอย

เธอมิมาแต่งกลอนคงงอนแล้ว
หรือเจ้าแจวจากจรเพราะกลอนกร่อย
รู้หรือไม่ใครหนึ่งซึ้งเอ็นจอย
หวังยินถ้อยวาบหวามงามกวี

เจ้าห่างไปหลายเดือนเหมือนตายจาก
คงไม่อยากพบเราเลิกเผาผี
จึงขว้างทิ้งปากกาบรรดามี
หรือหลบหนี้เคยก่อหนอทรามวัย

เออไม่เห็นหน้าเจ้าเหงาดวงจิต
นึกเหนื่อยหน่ายชีวิตลิขิตไข
มิอยากพบพูดจาเห็นหน้าใคร
เพราะดวงใจขุ่นข้องที่น้องเมิน

วอนทรามวัยใคร่ครวญคิดหวนกลับ
จะรอรับขวัญตาประหม่าเขิน
แม้นมิคิดคืนหวนดั่งชวนเชิญ
จะขอเดินจากไปไม่รอนาง

ฝากกลอนนี้เผื่อเจ้าเข้ามาอ่าน
แม่ตาหวานนวลน้องอย่าหมองหมาง
คิดถึงเจ้าเช้าเย็นมิเว้นวาง
ทนอยู่อย่างเฝ้าคอยแกมน้อยใจ.


นักเลงเพลงยาว


 :35:




หัวข้อ: Re: จากคนที่เฝ้ารอ
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 04 มีนาคม, 2563, 08:05:00 AM

นึกถึงเพลงนี้เลย เข้ากับบรรยากาศมาก
(เอาเพลงมาฝากแปะไว้ก่อนนะครับ)

...รอ...
โดย สุเทพ วงศ์กำแหง
คำร้อง-ทำนอง สุรพล โทณะวณิก

(ขอแสดงความเสียใจในการจากไป
ของ ศิลปินแห่งชาติ สุเทพ วงศ์กำแหง ครับ)

“...น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ...”

GM5nmexbAEQ

(อันนี้ Original)

pZmBkMnSXfs

(อันนี้เวอร์ชั่น ศิลปินผู้จากไปแล้วอีกคน
แหวน ฐิติมา สุตสุนทร)

LRo48dJ7utw

(อันนี้ไว้เปิดฟังตอนนั่งจิบเบียร์ชมแสงจันทร์)

Soul

 :12:


หัวข้อ: Re: จากคนที่เฝ้ารอ
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 04 มีนาคม, 2563, 02:23:21 PM

เมื่อลมร้อนรอนรุมสุมไฟลุก
นั่งจุ้มปุ๊กเหลือร้อนเกินทอนไหว
จะเปิดแอร์ก็ห่วงเรื่องสิ้นเปลืองไฟ
คิดเดินห้างกลัวเสี่ยงภัยพ่วงไวรัส

เลยมานั่งอำกลอนคลายร้อนจิต
หวังช่วยมิตร “เพลงยาว” ร้าวบำบัด
ใคร่โทรตามสาวสองสำรองนัด
มาแจงจัดพัสถานแทน “หวานตา”

เพราะเธอหายไปนานพาลเป็นห่วง
อาจมีบ่วงผูกมัดรัดแข้งขา
มีสามีขี้หึงคอยพึ่งพา
แถมแมวหมานกหนูต้องดูแล

หากแม้นเธอตอบข้อง้องอนอ่าน
ด้วยมิอาจต่อต้านทานกระแส
ขอจงแอบหมกมิดชิดดวงแด
เดี๋ยวถูกแฉฉาวโฉ่หึ่งโอฬาร

ท่านนักเลงเพลงยาวผู้เปล่าเปลี่ยว
หากโดดเดี่ยวใจนักเกินหักหาญ
เศร้าระทมซมโศกวิโยคมาน
เชิญรี่สานอักษรกลอนระบาย

เปลี่ยนความคิดครอบงำเป็นคำพูด
เปลี่ยนขาสั้นเป็นสูทโก้ผึ่งผาย
เปลี่ยนคิดลบเป็นบวกปวกเปียกคลาย
เปลี่ยนเรื่องร้าย ให้กลายดีชื่นปรีดา

Soul Searcher
Inspired to write 4/3/2020


 :27:


หัวข้อ: Re: จากคนที่เฝ้ารอ
เริ่มหัวข้อโดย: นักเลงเพลงยาว ที่ 05 มีนาคม, 2563, 12:33:36 PM


ขอบคุณความหวังดีทวีมิตร
ท่าน Soul คิดคัดสรรผันภาษา
กำลังใจผ่านกลอนร่อนลงมา
ยามผ่านตาแสนปลื้มดื่มหทัย

รู้สึกว่าอารมณ์ร่มเย็นลง
คิดว่าปลงตกแล้วแน่วขานไข
ผู้สาวงามในกลอนหล่อนคือใคร
มิอาจเอ่ยออกไปให้รับฟัง

มิใช่สาวบ้านนี้นี่หรอกหนา
เธอแก้วตายาใจในหนหลัง
เป็นภูตพรายเลี้ยงไว้ในวนวัง
เคยรับสั่งช่วยงานผ่านหลายครา

บัดนี้เธอหายไปไม่หวนกลับ
คงถูกจับลงหม้อหมอคาถา
จึงลองเสี่ยงร่ายกลอนวอนกานดา
ให้กลับมาดังเก่าเนาด้วยกัน

แต่ไม่มีสาวใดในบทกลอน
เธอที่คอยหลอกหลอนซ่อนในฝัน
ครั้งเมื่อตื่นจางหายกลายกลับพลัน
เป็นฉะนั้นแหละหนอ ออเจ้าแน.

นักเลงเพลงยาว


 :20: